ေဒၚလြင္မာထက္ ဆိုသည္မွာ ‘ထက္’ ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီႀကီး၏ ပိုင္ရွင္လည္း ျဖစ္သည္။ သူမသည္ ကိုယ္တိုင္က အင္ဂ်င္နီယာတစ္ဦး ျဖစ္သည့္အျပင္ ျပည္ပသို႔လည္း အႀကိမ္ႀကိမ္သြားေရာက္၍ သင္တန္းအမ်ိဳးမ်ိဳး တက္ေရာက္ေအာင္ျမင္ခဲ့သူ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။လြင္မာထက္၏ လက္ထက္က်မွ ကုမၸဏီ၏ လုပ္ငန္းမ်ားသည္ အံၾသဖြယ္ ေအာင္ျမင္၍ လာရျပန္ေတာ့ လြင္မာထက္၏ ဂုဏ္သတင္းက စီးပြားေရး ေလာကတြင္ သတင္းႀကီးခဲ့သည္။ ထိုဂုဏ္သတင္းတို႔တြင္ လြင္မာထက္၏ ေဆာင္႐ြက္မႈ၊ ေအာင္ျမင္မႈ၊ အရည္အခ်င္းရွိမႈေတြ သာမက သူမ၏ အလွဂုဏ္ သတင္းကလည္း ႀကီးမားလွသည္။အသက္ (၂၆) ႏွစ္အ႐ြယ္ လြင္မာထက္သည္ ငယ္စဥ္ကလို ႏုနယ္လွပမႈမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ျပည့္စုံေသာ အလွပိုင္ရွင္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေလသည္။ ပင္ကိုယ္ အရည္အခ်င္းကလဲရွိ ဓနဥစၥာကလဲ ျပည့္စုံလွရက္လြန္းသူ တစ္ေယာက္ကလဲ ျဖစ္ေနျပန္ေတာ့ လြင္မာထက္ကို တမ္းတမက္ေမာသူမ်ား လက္တြဲလိုသူမ်ား ကမ္းလွမ္းသူမ်ားျဖင့္ ဝိုင္းဝိုင္းလည္၍ ေနရသည္။ လြင္မာထက္တြင္ ခ်စ္တတ္တဲ့ ႏွလုံးသား ၾကင္နာတတ္တဲ့ စိတ္ေတြ က မရွိတာေတာ့ မဟုတ္ပါ။ သို႔ရာတြင္ သူမ ဘဝတက္လမ္းအတြက္ ႀကိဳးစားခဲ့ရျခင္း၊ ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ သိုသိပ္စြာ ေနခဲ့ရျခင္းတို႔ေၾကာင့္ အ႐ြယ္ေရာက္သူ က်န္းမာသန္စြမ္းသူတိုင္း ခံစားရၿမဲ ဓမၼတာ ျဖစ္ေလေသာ ေသြးသား ဆႏၵမ်ားကိုပင္ မ်ိဳသိပ္၍ ခ်ိဳးႏွိမ္ကာ ထားခဲ့ရေလသည္။
မ်ိဳးဝင္းပိုင္ တစ္ေယာက္ အလုပ္ဝင္ခဲ့သည္မွာ တစ္လ ေက်ာ္ေက်ာ္မွ်ပင္ ရွိခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ ထိုကာလ အေတာအတြင္း မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ သူ၏ အလုပ္တာဝန္မ်ားကို ေက်ပြန္စြာ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့၏။ လြင္မာထက္က မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကို သူမ၏ ႐ုံးခန္းထဲသို႔ေခၚကာ မၾကာခဏ အလုပ္ခိုင္းေစတတ္သည္။ ထို႔အျပင္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကို လြင္မာထက္သည္ သူမ၏ ႐ုံးခန္းထဲသို႔ ေခၚ၍ အလုပ္မ်ား လုပ္ေစခဲ့ရာတြင္ ေဆာင္႐ြက္ရန္ အလုပ္မ်ားၿပီးလွ်င္ သူမသည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကို အေအး၊ ေကာ္ဖီ၊ မုန႔္ စသည္တို႔ျဖင့္ ဧည့္ခံ ေကြၽးေမြးလွ်က္ စကားစျမည္ ေျပာတတ္ေသးသည္။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္ အိေျႏၵရွိလြန္းေသာ ေဒၚလြင္မာထက္၏ ဟန္ပန္မ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့။ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ရင္းႏွီးခင္မင္လြန္းစြာျဖင့္ ရွိေနေသာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမေလး တစ္ဦးပမာ အသြင္မ်ိဳးကို ေဆာင္ကာ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေနာက္ေနာက္ေျပာင္ေျပာင္ျဖင့္ လြင္မာထက္ တစ္ေယာက္ ရွိေနတတ္ေလသည္။ ထိုသို႔ေသာ အခါမ်ိဳးတြင္ ေခၚေဝၚသုံးႏုံးေသာ အေခၚအေဝၚေလးေတြကလဲ တမ်ိဳးေလး ေျပာင္းသြား၏။ မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကို လြင္မာထက္က “ေမာင္ေလး” ဟု ေခၚေဝၚ သုံးႏႈန္းသည္။ မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကေတာ့ စ၍ အလုပ္မဝင္မွီ အင္တာဗ်ဴး ေျဖကထဲက “မမ” ဟုသာ သုံးစြဲခဲ့ရာမွ ယခုေတာ့ “မမထက္” ဟုပင္ တရင္းတႏွီး ေခၚေဝၚ၍ ေနေခ်ၿပီ ျဖစ္သည္။
ႏွစ္ဦးတည္း ရွိေနေသာ အခါမ်ိဳးတြင္ ေပါ့ပါး လတ္ဆတ္၍ေနေသာ “မမထက္” ၏ မ်က္ႏွာလွလွေလးကို မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ တိတ္တခိုး ေငးၾကည့္မိတတ္သည္။ ၾကည့္ဖန္မ်ားလာေတာ့ မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ ခပ္ရဲရဲပင္ ေငး၍ ၾကည့္တတ္လာသည္။ ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ပင္ လြင္မာထက္က ဖန္တီးေပးေနတာလား မသိ။ ဒါတင္ မဟုတ္ေသးပါ။ မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ မမထက္၏ ေခ်ာေမာလြန္းေသာ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ အၿပဳံးလွလွေလးတင္ သာမက မမထက္၏ အခ်ိဳးက်နစြာျဖင့္ ရွိေနေသာ လွပလြန္းသည့္ ကိုယ္လုံးေလးကိုပါ ေငး၍ ၾကည့္တတ္သည္။ သူရွိရာဖက္သို႔ တခါတရံမ်ိဳးတြင္ ေက်ာခိုင္းကာ သြားလာလႈပ္ရွားေနေသာ မမထက္၏ တေပြ႕တပိုက္ႀကီးျဖစ္ကာ အိေထြး တုံခါလွ်က္ရွိေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားကိုလည္း မ်ိဳးဝင္းပိုင္ တစ္ေယာက္ မ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည့္ကာ ရမၼက္မ်ား ထန္ခဲ့ရသည္မွာလည္း ႀကိမ္ဖန္ မနည္းေတာ့ေပ။
မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ေျပာဟန္ ဆိုဟန္ လႈပ္ရွားဟန္ေလးမ်ားကို ေတြ႕ဖန္မ်ားလာေတာ့ လြင္မာထက္သည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကို ခင္တြယ္လာခဲ့ရသည္။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ရင္းႏွီး၍ လာခဲ့ရျပန္ေတာ့ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ အၿပဳံးေလး မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ စကားသံေလးတို႔ကို လြင္မာထက္က စြဲလန္း၍ လာခဲ့ရသည္။ သူမသည္ ဘယ္ေနရာဘဲ ေရာက္ေရာက္ ဘာဘဲ လုပ္ေန လုပ္ေန မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ပုံရိပ္က လြင္မာထက္၏ အေတြးအာ႐ုံထဲတြင္ သြားလာ လႈပ္ရွားေနခဲ့ရသည္။ လြင္မာထက္၏ ရင္တြင္းမွ တစ္ခုတည္းေသာ ႏွလုံးသည္းပြတ္သည္ ရွင္သန္လာခဲ့ရၿပီး ေႏြးေထြးေသာ ရင္လႈိင္း ဂယက္ေလးမ်ားႏွင့္အတူ အခ်စ္မ်ားစြာတို႔ကို ေပါက္ပြားကာ သူမ၏ အေသြးအသားမ်ားထဲသို႔ စိမ့္ဝင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေစခဲ့ရၿပီ ျဖစ္၏။အတူေနရရင္ဟူေသာ စိတ္ကူးေလးေတြက လြင္မာထက္၏ ရင္ဝယ္ မၾကာခဏ ဆိုသလို ေပၚေပါက္၍ ခံစားေနရသည္။
“ေမာင္ေလး” ကလဲ သူမအေပၚ စိတ္ဝင္တစား ရွိလာသည္ကို မမထက္သည္ မိန္းမသားပီပီႏွင့္ ေနခဲ့သည္။ ထိုသို႔ စတင္၍ သိလိုက္ရေသာ အခ်ိန္တြင္ သူမ ခံစားလိုက္ရေသာ ၾကည္ႏူးမႈမ်ိဳးသည္ လြင္မာထက္အဖို႔ ဒီတသက္ ဒီတခါသာ ခံစားရဖူးသည္ ျဖစ္သည္။ သူမကို စိတ္ဝင္တစား ရွိေနသူ သူမခ်စ္မိသူ တစ္ေယာက္က ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း ေတြကို ဖြင့္ဟလာေစေၾကာင္း တိတ္တခိုး ဆုေတာင္းေနမိခဲ့သည္။ ခ်စ္မိသူမွ ဖြင့္ဟလာႏိုင္ေစရန္လည္း လြင္မာထက္သည္ လမ္းေၾကာင္းေပးခဲ့သည္။ ဒါ့အျပင္ အမူအရာမ်ားျဖင့္လည္း လမ္းခင္းေပးခဲ့သည္။ ဒီလို လမ္းေၾကာင္း ေပးခဲ့ရေသာ အႀကိမ္တို႔သည္လည္း မေရတြက္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာပင္ ျဖစ္သည္။သူမတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ပိုင္းျခားထားေသာ ႀကီးမားထူထဲ လြန္းသည့္ ထိုတံတိုင္းကို ခ်ိဳးဖ်က္ႏိုင္ရန္ အင္အားေတြ သူမတြင္ ရွိႏိုင္ပါ့မလားဟူေသာ အေတြးေတြက အခ်စ္ကို တမ္းတေနရေသာ လြင္မာထက္၏ ရင္ကို ခိုဝင္၍ လာခဲ့ရပါေတာ့သည္။
“…သမီးေရ…..ခဏ…” “…ဟုတ္ကဲ့…ေမေမ….” ႐ုံးသြားရန္အတြက္ ထြက္လာခဲ့ေသာ လြင္မာထက္သည္ ဧည့္ခန္းထဲသို႔ အေရာက္မွာပင္ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚသိန္းလြင္က လွမ္း၍ ေခၚလိုက္သျဖင့္ မိခင္၏ အနားသို႔ ေရာက္၍ သြားရသည္။ ၿပီးေတာ့ မိခင္ျဖစ္သူ၏ ေရွ႕ရွိ ဆိုဖါေပၚတြင္ ထိုင္လိုက္သည္။ “….ေမေမ…ဘာမ်ားေျပာမလို႔လဲ….ဟင္…” “….တျခားမဟုတ္ပါဘူး…သမီးရယ္….ေမေမ…တရားစခန္း တစ္လဝင္ဖို႔အတြက္ ကိစၥပါ……” “….ဝင္ေလ ေမေမရာ၊ အိမ္မွာလည္း မသိန္းႏုတို႔ လင္မယား ရွိေနတာဘဲ..” “…ဒါေတာ့ ဒါေပါ့သမီးရယ္ ေမေမကလဲ သမီးကို စိတ္မခ်ဘူး အဲဒါ သမီးေဒၚေလး ခင္ခင္မိကို အိမ္မွာ ေခၚထားမလားလို႔….” မိခင္ျဖစ္သူ၏ စကားကို ၾကားလိုက္ရေသာ လြင္မာထက္ တစ္ေယာက္ စဥ္းစားရ ၾကပ္၍ သြားရသည္။ သူမ၏ ေဒၚေလး ခင္ခင္မိဆိုတာက မိခင္ျဖစ္သူ၏ ညီမအငယ္ဆုံး ျဖစ္သည္။ အသက္က (၃၃)ႏွစ္မွ်သာ ရွိေသးၿပီး ေယာက်ာ္းက (၃) ေယာက္ပင္ ရဖူးခဲ့သူျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင့္လဲ လြင္မာထက္၏ ဖိုးဖြားမ်ား ရွိစဥ္ကတည္းက အေမြျပတ္ ေၾကာ္ျငာထားတာျဖစ္ၿပီး ဘိုးဘြားမ်ား မရွိေတာ့မွ မိခင္ျဖစ္သူက ကူညီေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၿပီး ျပန္၍ အဆက္အသြယ္ ရေနျခင္း ျဖစ္သည္။ တစ္လေလာက္ပဲ သမီးရယ္…ေနာက္ၿပီး သူ႔ေယာက်ာ္းကို ေခၚမလာဖို႔ ေမေမဘဲ ေျပာပါ့မယ္…. ျဖစ္တယ္ မဟုတ္လား သမီး….ဟင္…” မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ မိခင္ျဖစ္သူ စိတ္ခ်မ္းသာေစရန္ႏွင့္ တရားစခန္းဝင္မည့္ မိခင္ျဖစ္သူ ေနာက္ဆံမတင္းရန္အတြက္ လြင္မာထက္သည္ တလထဲဘဲဟူ၍ စိတ္ကိုေလွ်ာ့ကာ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ရေလေတာ့သည္။
ဒီေန႔ ႐ုံးပိတ္ရက္ ျဖစ္ေသာ္လည္း လြင္မာထက္မွာထား၍ မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ လြင္မာထက္၏ အိမ္သို႔ နံနက္ (၉) နာရီအခ်ိန္တြင္ ေရာက္၍ လာခဲ့ရသည္။ မ်ိဳးဝင္းပိုင္တစ္ေယာက္ ေရာက္၍ လာသည္ဆိုသည္ႏွင့္ အသင့္ပင္ ေစာင့္၍ေနေသာ လြင္မာထက္က မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကို ကားေမာင္းခိုင္းကာ ထြက္လာခဲ့ၾကေတာ့၏။ အၿမဲတမ္းပင္ ခပ္႐ိုး႐ိုးသာ ဝတ္တတ္ေသာ လြင္မာထက္ တစ္ေယာက္ တစ္ခါမွ သူမ ဝတ္စားထားတာ မေတြ႕ဖူးေသာ အဝတ္အစာမ်ိဳးကို ဝတ္လွ်က္ လွခ်င္တိုင္း လွ၍ေနရေသာ လြင္မာထက္ကို မ်ိဳးဝင္းပိုင္ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရေလသည္။ သူမဆီမွ ပ်ံ႕လြင့္၍လာေသာ သင္းပ်ံ႕သည့္ ရနံ႔မ်ားသည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ရင္ကို ႐ိုက္ပုတ္ လႈံ႕ေဆာ္လွ်က္ ရွိေလသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးကို သယ္ေဆာင္၍ လာေသာ ကားေလးသည္ အျမန္ႏႈန္း မွန္မွန္ျဖင့္ ေမာင္း၍ လာခဲ့ရာတြင္ နာရီဝက္ခန႔္ ၾကာေသာအခါ၌ လြင္မာထက္ ၫႊန္ျပသည့္ ၿခံဝန္းတစ္ခုထဲသို႔ အသင့္ဖြင့္၍ထားေသာ ၿခံတခါးမွ တဆင့္ ဝင္လိုက္သည္။ ကားေလးသည္ ၿခံဝန္းထဲသို႔ ေရာက္လ်င္ပင္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္က လြင္မာထက္၏ ၫႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း ၿခံတံခါးကို ပိတ္ကာ အတြင္းမွ မင္းတုံး ထိုးလိုက္ရသည္။ ၿပီးေတာ့ ကားေပၚတက္၍ ကားေလးကို ၿခံဝန္းက်ယ္ႀကီးအတြင္း မလွမ္းမကမ္းေလးတြင္ ရွိေနေသာ တစ္ထပ္တိုက္ေလးဆီသို႔ ေမာင္း၍ လာခဲ့သည္။
တိုက္ကေလးေရွ႕သို႔ ေရာက္လ်င္ ကားေလး ထိုးရပ္လိုက္သည္ ဆိုသည္ႏွင့္ လြင္မာထက္က ကားေပၚမွ ဆင္းကာ တိုက္ကေလး၏ တံခါးကို သြား၍ ဖြင့္ေနသည္။ မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကေတာ့ ကားေနာက္ခန္းထဲမွ ပစၥည္းမ်ားကို ထုတ္ယူေနရင္း သူ၏ အၾကည့္မ်ားက ေနာက္ေက်ာ ေပးထားေသာ လြင္မာထက္ဆီသို႔ ေရာက္၍ ေနသည္။ ေသးက်င္ေသာ လြင္မာထက္၏ ခါးေလးေအာက္မွ ဖင္သားစိုင္ႀကီးမ်ားသည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ရင္ကို လႈိက္ဖို၍ လာေစခဲ့သည္။ တိုက္ထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္ လြင္မာထက္သည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ လက္ထဲမွ ပစၥည္းမ်ားကို ယူ၍ ဆက္တီစားပြဲေပၚတြင္ စီကာ စဥ္ကာ ခ်၍ေနသည္။ သူမရပ္၍ ျပင္ဆင္ေနသည္က မ်ိဳးဝင္းပိုင္ ထိုင္ေနရာႏွင့္ စားပြဲေလးအၾကားတြင္ ျဖစ္ေနရာ လြင္မာထက္၏ ကားစြင့္ မို႔ေမာက္လ်က္ရွိေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ မ်က္ႏွာ ေရွ႕နားတြင္ ကပ္လ်က္ ေတြ႕ျမင္ေနရ၍ သူ၏ ပုဆိုးတြင္းမွ လီးတန္ႀကီးသည္ မာေတာင္၍ လာရေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့ လြင္မာထက္သည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ေဘးတြင္ကပ္လွ်က္သား ထိုင္ခ်လိုက္ေသာအခါ အိေထြးလွေသာ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးသည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ကိုယ္လုံးေလးႏွင့္ ထိထိမိမိ ဖိကပ္မိေတာ့သည္။
ထို႔ေနာက္ လြင္မာထက္၏ ကိုယ္လုံးေလးသည္ လူးလြန႔္ကာ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ကိုယ္လုံးဖက္သို႔ ပို၍ ဖိကာ တိုးလိုက္ၿပီး သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ငိုက္လွ်က္ လြင္မာထက္က မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကို မ်က္လုံးခ်င္းဆိုင္ကာ ၾကည့္လိုက္သည္။ “……ေမာင္ေလး….ဆာရင္ စားေတာ့ေလ….” “……..ကြၽန္ေတာ္…မဆာေသးဘူး….မမ….” “…..မမ…လဲ မဆာသးဘူး….ေနာက္မွ…အတူစားၾကတာေပါ့…” သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေရွ႕ရွိ စားပြဲေလးေပၚတြင္ေတာ့ စားစရာေတြမွာ အျပည့္ပင္ ျဖစ္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္ၾကၿပီးေနာက္ စကားဆုံးသြားေသာ္လည္း သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္၏ ဆုံေတြ႕ေနေသာ မ်က္လုံးေလးမ်ားကို မ႐ုတ္သိမ္းဘဲ ခပ္ရဲရဲပင္ မ်က္လုံးခ်င္းဆိုင္ကာ ၾကည့္ေနၾကသည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္၏ မ်က္ႏွာမွာ တစ္ထြာခန႔္သာ ကြာေဝးေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့ သူမဆီမွ လွပလြန္းေသာ အၿပဳံးေလးတစ္ခ်က္ ပ်ံ႕လြင့္သြားခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဘယ္လိုမွ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ေသာ မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ လြင္မာထက္၏ ကိုယ္လုံးေလးကို သိုင္း၍ဖက္လိုက္ၿပီး သူမ၏ မ်က္ႏွာလွလွေလးကို အငမ္းမရပင္ နမ္းပါေလေတာ့သည္။ လြင္မာထက္ကေတာ့ သူမ၏ မ်က္ႏွာေလးကို အလိုက္သင့္ေလး ေမာ့ကာ ၿပဳံးၿပဳံးေလး လုပ္ေပးထားေလသည္။
ခဏအတြင္းမွာပင္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ႏႈတ္ခမ္း ႏွစ္လႊာက သူမ၏ ဖူးဖူးေလး ႂကြေနေသာ နီနီရဲရဲ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားဆီသို႔ ဖိကပ္လိုက္သည္ႏွင့္ပင္ လြင္မာထက္သည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို အရင္ဦးေအာင္ စုပ္နမ္းလိုက္ၿပီးသည့္ ခဏမွာပင္ သူမ၏ လွ်ာဖ်ားေလးက မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္၍ ေပးေနေတာ့သည္။ ထို႔ျပင္ လြင္မာထက္၏ လက္ႏွစ္ဖက္အနက္ တစ္ဖက္က မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို ဖက္လိုက္ၿပီး က်န္တစ္ဖက္က သူ၏ ခါးကို ဖက္လိုက္သည္။ ေဘးတိုက္ ထိုင္လွ်က္သား ျဖစ္သည့္အျပင္ လြင္မာထက္မွာ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလး တစ္ျခမ္း ေရာက္လွ်က္ရွိေနသည္ျဖစ္၍ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ေရွ႕ဖက္မွေန၍ သူ၏ခါးကို ဖက္ထားေသာ လြင္မာထက္၏ လက္ဖ်ံေလးသည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ေပါင္ရင္းကို အသာေလး ဖိကပ္မိေတာ့ရာ သူ၏ ပုဆိုးေအာက္မွ ေထာင္မတ္၍ ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို သူမ၏ လက္ဖ်ံေလးက အေပၚမွ ဖိလွ်က္သားေလး ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ႏွစ္ဦးသား ႏႈတ္ခမ္းျခင္း ဂေဟဆက္ကာ အျပန္အလွန္ နမ္းေနၾကရင္းျဖင့္ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ကိုယ္လုံးမ်ားမွာ တြန႔္ကာ တြန႔္ကာျဖင့္ ျဖစ္လာၾကေတာ့သည့္အေလ်ာက္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ပုဆိုးတြင္းမွ မာေတာင္၍ေနေသာ လီးတန္ႀကီးေပၚသို႔ ထိကပ္၍ေနေသာ လြင္မာထက္၏ လက္ဖ်ံေလးမွာ လီးတန္ႀကီးတစ္ေလွ်ာက္ အရင္းမွအဖ်ား အဖ်ားမွ အရင္းသို႔ တစ္ခ်က္ျခင္း ပြတ္ကာ ေပးေနသလိုျဖစ္၍ ေနေလေတာ့သည္။ မၾကာမီမွာပင္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ လက္တဖက္က လြင္မာထက္၏ ရင္သား မို႔မို႔ေမာက္ေမာက္ေပၚသို႔ က်ေရာက္၍လာသည္မွ သူမ၏ ႏို႔အုံႀကီးကို ဝတ္ထားေသာ ေဘာ္လီအက်ႌေလးေပၚမွပင္ ဖိညႇစ္၍ ေပးေလေတာ့သည္။
လြင္မာထက္ကလဲ သူမ၏ ရင္ဘတ္ေလးကို ေကာ့၍ ေကာ့၍ ေပးလာပါေတာ့သည္။ ခဏအၾကာ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခု ကြာအသြားတြင္ေတာ့ လြင္မာထက္သည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ မ်က္ႏွာကို သူမ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ကို တရႈိက္မက္မက္ျဖင့္ နမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္ ထိုင္ေနရာမွ အားယူကာ ထလိုက္ၿပီး မေျပး႐ုံတမယ္ပင္ အတြင္းခန္းထဲသို႔ ဝင္၍သြားေတာ့ရာ ႐ုတ္တရက္ ေၾကာင္၍ၾကည့္ေနေသာ မ်ိဳးဝင္းပိုင္က ခဏေနမွ ထိုင္ရာမွထကာ လြင္မာထက္၏ ေနာက္သို႔ လိုက္၍ လာခဲ့ေလသည္။ အခန္းအတြင္းတြင္ ကုတင္ေပၚရွိ အိပ္ယာႀကီးေပၚတြင္ေတာ့ လြင္မာထက္ တစ္ေယာက္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို အိပ္ယာေပၚတြင္ ေမွာက္လ်က္သား လွဲေနသည္။ ေနာက္မွ ေရာက္၍လာေသာ မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ ကုတင္ႀကီးေပၚသို႔ တက္လိုက္ကာ သူမ၏ ေဘးတြင္ ထိုင္လိုက္ၿပီး ခါးေလးကို လွမ္း၍ ဖက္ၿပီး လြင္မာထက္၏ တလုံးတခဲႀကီး ျဖစ္၍ေနေသာ တင္သားႀကီးမ်ားကို ဝတ္ထားေသာ စကပ္ေလးေပၚမွပင္ ဖိ၍ဖိ၍ အားပါးတရ နမ္းေနေတာ့သည္။ တစထက္တစ ကာမစိတ္မ်ား ေသာင္းက်န္း၍လာရေသာ လြင္မာထက္သည္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို လူးကာလြန႔္ကာ လုပ္ေနရာမွ ပက္လက္ လွန္လိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ထဲမွာပင္ သူမ၏ လက္တဖက္က မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ အက်ႌေပၚသို႔ လွမ္းလိုက္ကာ ၾကယ္သီးေလးမ်ားကို ျဖဳတ္၍ေပးပါေတာ့သည္။
အလားတူပင္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ လက္ေလးေတြကလဲ သူမ၏ အက်ႌၾကယ္သီးေလးမ်ားကို ျဖဳတ္၍ ေပးေနသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ အက်ႌမ်ားသည္ ၿပိဳင္တူလိုပင္ ကြၽတ္၍ သြားခ်ိန္မွာေတာ့ လြင္မာထက္၏ လက္ေလးတစ္ဖက္က သူမ၏ ေနာက္ေက်ာသို႔ သြင္းလိုက္ရာက ဘရာစီယာခ်ိတ္ေလးကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္ၿပီး သူမကိုယ္တိုင္ပင္ ဘရာစီယာေလးကို သူမ၏ ကိုယ္ေပၚမွ ခြာ၍ေပးရင္း မ်က္လုံးေလးမ်ားကို မွိတ္၍ ခ်လိုက္ပါေတာ့သည္။ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ဖြံ႕ဖြံ႕ထြားထြား ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ေခတၱမွ်ေငးစိုက္ကာ ၾကည့္ေနၿပီးမွ မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ သူမ၏ အေပၚသို႔ ေမွာက္၍ ခ်လိုက္ၿပီး အငမ္းမရပင္ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို တလွည့္စီ စို႔၍ေပးေနေတာ့ရာ လြင္မာထက္သည္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလး တြန႔္တြန႔္လြန႔္ ျဖစ္ေနရာမွ သူမ၏ ႏို႔မ်ားကို မ်ိဳးဝင္းပိုင္ထံသို႔ ေက်ာေလးေကာ့ကာ ေကာ့ကာျဖင့္ ဖိသြင္းေပးေနပါေတာ့သည္။ ထိုအခိုက္မွာပင္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ လက္တဖက္က သူမ၏ခါးမွ စကပ္ေလးကို လွမ္း၍ ျဖဳတ္လိုက္သျဖင့္ သူမ၏ ေပါင္ေလးႏွစ္လုံးကိုေထာင္၍ စကပ္ေလးကို ခြၽတ္၍ေပးလိုက္ေတာ့ရာ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ လက္ကလဲ ခ်က္ျခင္းဆိုသလိုပင္ လြင္မာထက္၏ ေစာက္ပတ္ေပၚသို႔ ေစာက္ေမႊးေလးေတြၾကားမွ တိုးဝင္ ဖိကပ္သြားခဲ့ၿပီး သူမ၏ ေစာက္ပတ္ ႏူးႏူးအိအိေလးကို သူ၏လက္ျဖင့္ ဖိ၍ ဖိ၍ ပြတ္ေပးေနေတာ့သည္။ လြင္မာထက္မွာေတာ့ သူမ၏ ဒူးေလးေတြ ေကြးကာ ေထာင္လိုက္မိေသာ ေပါင္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းကို စုလိုက္ ကားလိုက္ျဖင့္ ျဖစ္လွ်က္ ခံရခက္ေနကာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ဝမွာေတာ့ ေစာက္ရည္ေလးမ်ားမွာ ႐ႊဲနစ္၍ ေနခဲ့ရေခ်ၿပီ ျဖစ္သည္။ ခဏအၾကာတြင္ေတာ့ လြင္မာထက္၏ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းမွ ေသြးသားမ်ားသည္ ဆူပြက္၍ လာခဲ့ရကာ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲမွလဲ ယား၍ ယား၍ တက္လာရၿပီး လြင္မာထက္မွာ အလိုးခံခ်င္စိတ္ေတြ မႊန္ထူ၍ လာခဲ့ရေလသည္။
“ေမာင္ေလးရယ္….အင့္…ဟင့္….မ…မ….မေနတတ္ေတာ့ဘူး…ဟင့္..” လြင္မာထက္၏ မပီမသ စကားသံေလးကို ၾကားလိုက္ရၿပီး ေနာက္တြင္ေတာ့ မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ သူ၏ ပုဆိုးကို ခြၽတ္ကာ လြင္မာထက္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ဝင္၍ ထိုင္လိုက္ေလေတာ့သည္။ မ်ိဳးဝင္းပိုင္ တစ္ေယာက္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္သြားသည္ ဆိုသည္ႏွင့္ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားသည္ ေမွးစင္း၍ထားရာမွပင္ အသာေလးဖြင့္၍ ၾကည့္လိုက္မိရာ ကာမေဇာေတြၾကားမွပင္ ရင္ေလးမွာ ဖို၍သြားရျပန္ပါသည္။ ေတာင္မတ္၍ တဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးမွာ အရွည္ (၇) လက္မနီးပါးႏွင့္ လုံးပတ္က က်ပ္လုံးသာသာေလာက္ ရွိသည္။ ၿပီးေတာ့ အၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနေသာ အေၾကာႀကီးမ်ားကလဲ ဖုထစ္၍ေနသည္။ မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ လြင္မာထက္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ဝင္၍ထိုင္လိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ လီးတန္ႀကီးထိပ္ကို ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ေတ့ကာ ဖိ၍ သြင္းလိုက္ေလေတာ့သည္။ “……ၿဗိ….အင့္….ဗ်စ္….အေမ့…. ၿဗိ….အာ့… ကြၽတ္…..ကြၽတ္…..အ….” လီးတန္ႀကီးမွာ လြင္မာထက္၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ တဆုံးဝင္၍ သြားၿပီဆိုသည္ႏွင့္ မာေက်ာလွေသာ လီးတန္ႀကီးႏွင့္ ျပည့္သိပ္ထိေတြ႕ကာေနေသာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားေလးမ်ားသည္ လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြျဖစ္ကာ လာရေတာ့သည္။ လြင္မာထက္တစ္ေယာက္ နာသြားပုံရသျဖင့္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တဆုံးဝင္၍ေနၿပီျဖစ္ေသာ သူ၏ လီးတန္ႀကီးကို ေစာက္ပတ္ထဲ၌ ဖိကပ္၍ထားကာ အနားေပးလိုက္ရာ ခဏအတြင္းမွာပင္ လြင္မာထက္၏ ခါးေလးသည္ ေကာ့၍ တက္လာေတာ့သည္။
“……ဟင့္….မ…..မရပ္နဲ႔….လုပ္….လုပ္ပါ…. ေမာင္ေလးရယ္….ဟင္း..ဟင္း..” သူမ၏ ရမၼက္သံေလးသည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကို စ၍ တာလႊတ္လိုက္ေလသည္။ သူသည္ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ လီးတန္ႀကီးကို ဆြဲ၍ထုတ္ကာ လိုးပါေတာ့သည္။ လြင္မာထက္သည္ သူမ၏ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ဖင္သားႀကီးမ်ားကို မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားႏွင့္အညီ ေျမႇာက္ႂကြ၍ေပးကာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ေကာ့၍ ေကာ့၍ ေပးရင္း အလိုးခံေနသည္။ အလိုးခံရင္း ညီးတြားရသည္မွာ အားရေက်နပ္ဖြယ္ အရသာေတြ႕ေနရေသာ လြင္မာထက္သည္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ လီးတန္ႀကီးက ေဆာင့္၍ ေဆာင့္၍ လိုးလိုက္ေလတိုင္း သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးမ်ားမွာ ဟ၍ ဟ၍ သြားကာ ဝမ္းေခါင္းသံေလးမ်ားျဖင့္ ညီးတြားရင္း အားပါးတရ အလိုးခံေနပါေတာ့သည္။ “ …….ႁဗြတ္….အင္း….ပလြတ္…ပလြတ္….ဖြတ္…. ဟင္းဟင္း….ႁပြတ္…ဖြတ္… ဟင္း..… အင္း…. ဟင္း….. အင္း…..” အစက လြင္မာထက္သည္ သူမက ဦးေဆာင္ရလိမ့္မည္ဟု ထင္၍ထားေသာ မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္ သူမကို မ်က္လုံးမဖြင့္ႏိုင္ေအာင္ ေကာင္း၍ေနရန္ပင္ လိုးေပးေနႏိုင္သည့္ အတြက္ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္၍ ေနရေတာ့သည္။ ရွည္လွ်ားလွေသာ လီးတန္ႀကီးမွာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ေဆာင့္၍ ေဆာင့္၍ ဝင္လာေလတိုင္း လီးတန္ႀကီး၏ ထိပ္ဖူးႀကီးမွာ သူမ၏ သားအိမ္ဝသို႔ ေျပး၍ ေျပး၍ ေဆာင့္ေနသျဖင့္ လြင္မာထက္၏ ကိုယ္လုံးေလးသည္ တုံ၍ တုံ၍သြားရေအာင္ပင္ ေကာင္း၍ ေနရေလသည္။
“…..မမထက္…..ေကာင္းလား…ဟင္….” “……ေကာင္းတယ္….သိပ္ေကာင္းတယ္……ဟင္း…ဟင္း…ခ်စ္…လားဟင္…” “…..ခ်စ္တာေပါ့….မမထက္…ရယ္….” “…….အမေလး…….အင္း…..ဟင္း…..ခ်စ္….ခ်စ္လိုက္တာ ေမာင္ေလးရယ္….အင္း.. ဟင္း……” ကာမအရသာမ်ား အဆမတန္ တက္၍လာရေသာ လြင္မာထက္က သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ေဆာင့္၍ ေဆာင့္၍ လိုးေပးေနေသာ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ လီးတန္ႀကီးကို သူမ၏ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသား ႏုႏုေလးမ်ားျဖင့္ ဖိ၍ ဖိ၍ ဖင္ၾကားေလးမ်ား ရႈံ႕၍ ရႈံ၍ သြားရသည္အထိ ညႇစ္၍ေပးရင္း အလိုးခံေနသည္။ မၾကာမွီမွာပင္ လြင္မာထက္တစ္ေယာက္ တဟင္းဟင္းျဖင့္ ဆက္တိုက္ ညီးတြားကာ ေကာ့ပ်ံလာသလို ကာမဆိပ္မ်ားတက္၍ လာခဲ့ရၿပီျဖစ္ေသာ မ်ိဳးဝင္းပိုင္သည္လဲ သူ၏ လီးတန္ႀကီးမွာ က်င္ဆိမ့္၍ လာၿပီျဖစ္ရာ လြင္မာထက္၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို လွမ္း၍ဆြဲကာ ဆုတ္နယ္ဖ်စ္ညႇစ္ရင္း အားကုန္ေဆာင့္၍ အခ်က္ (၂၀) မွ် လိုးလိုက္ပါေတာ့သည္။ “……အမေလး…. ေမာင္….. အား…. ခ်စ္….တယ္……ဟင္း….ဟင္း…..” မ်ိဳးဝင္းပိုင္ႏွင့္ လြင္မာထက္တို႔ ကိုယ္လုံးႏွစ္ခုသည္ တြန႔္ခါ၍ သြားၾကရကာ ႏွစ္ဦးစလုံး ကာမအထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္၍ သြားရပါေတာ့သည္။
မ်ိဳးဝင္းပိုင္ႏွင့္ လြင္မာထက္တို႔သည္ ထိုေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ ညေန႐ုံးဆင္းတိုင္း ေန႔တိုင္းလိုလိုပင္ ေတြ႕ေနက် ေနရာေလးသို႔ သြားကာ တူႏွစ္ကိုယ္ ယွဥ္တြဲ၍ ခ်စ္ပြဲဝင္ ခဲ့ၾကသည္မွာ (၁၀) ရက္ထက္ မနည္းေတာ့ေပ။ လြင္မာထက္ကလဲ မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကို တပ္မက္စြဲလန္းကာ ေနရသကဲ့သို႔ မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကလဲ လြင္မာထက္ကို မက္ေမာစြဲလန္းကာ ရွိေနခဲ့ရေလ ေတာ့သည္။ ထန္းပင္မွ ထန္းႏို႔မ်ားသည္ လွီးျဖတ္စရွိလွ်င္ လွီးေလ ထန္းႏို႔ ထြက္ေလပင္ ျဖစ္သည္။ မလွီး မျဖတ္ဘဲ ထားပါက တေျဖးေျဖးေျခာက္၍ ေႂကြတတ္ေပသည္။ ထို႔ျပင္ စားရေသာ ကေလးသည္ ငတ္သည္ဟူေသာ ဆို႐ိုးစကားကလဲ ရွိေနျပန္ေသးသည္။ တစ္ခါမွ မခံစားဖူးခဲ့ရေသာ ကာမအရသာကို စတင္ခံစားဖူးခဲ့သည့္ ေန႔မွစ၍ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ဆိုသလို လြင္မာထက္သည္ (၁၀) ရက္တိုင္တိုင္ ေန႔စဥ္ ရက္ဆက္ဆိုသလို အားပါးတရခံစားခဲ့ရေလသည္။ ၿပီးေတာ့ မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကလည္း ခြင့္ (၁၀) ရက္ ယူသြားေတာ့ လြင္မာထက္သည္ ဆန႔္တငန႔္ငန႔္ျဖစ္၍ က်န္ခဲ့သည္။ ခ်ိဳသည္ ခါးသည္ဆိုေသာ အရသာကိုလည္း သိေနေတာ့ ပထမတြင္ အခ်ိန္တန္လွ်င္ သတိရသည္။
အဲဒီေနာက္ တေျဖးေျဖး တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ ျဖစ္လာေတာ့ မၾကာခဏဆိုသလို ျပင္းျပေသာ ဆႏၵေတြက ေသြးသားတို႔ကို ေသာင္းက်န္းေစသည္။ဒါေပမဲ့လည္း (၁ဝ) ရက္ျပည့္လွ်င္ေတာ့ မ်ိဳးဝင္းပိုင္ ျပန္၍လာေတာ့မည္ဟူေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ ေျဖသိမ့္ကာ သူမ၏ ေဝဒနာကို ႀကိတ္မွိတ္၍ ခံစားခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ သူမ၏ ဆႏၵမွာ ျပည့္ဝ၍ မလာခဲ့ပါ။ (၁၀) ရက္ျပည့္ေသာ ေန႔မွာပင္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ဖခင္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့သျဖင့္ ေနာက္ထပ္ ခြင့္ (၁၅) ရက္ေပးရန္ ခြင့္ယူခဲ့သည္ကို သူမသည္ သိခဲ့ရၿပီး ကိုယ္စိတ္ႏွလုံး ခ်ဳံးခ်ဳံးက်ကာ စိတ္ပ်က္၍ သြားခဲ့ရသည္။ လြင္မာထက္တစ္ေယာက္ ခံစားေနရေသာ ေဝဒနာမွာ ကိုယ္ႏွင့္မမွ် ရင္ႏွင့္မမွ်ေအာင္ ျဖစ္၍ေနသည္။ အလုပ္လုပ္ရတာ သိပ္ၿပီး စိတ္မပါေတာ့။ အလုပ္ ကိစၥႏွင့္ ပက္သက္၍ ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ ႐ြယ္႐ြယ္အိုအို ေယာက်ာ္း တစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ ေျပာဆို ဆက္ဆံေနရခ်ိန္မွာပင္ သူမ၏ ေသြးသားတို႔က တမ်ိဳးတမည္ျဖစ္ကာ လြင္မာထက္၏ အတြင္းစိတ္တို႔သည္ ေဖါက္ျပန္၍ ေနရသည္။
ခင္ခင္မိသည္ အစ္မျဖစ္သူ ေဒၚသိန္းလြင္၏ ၾသဇာကို မလြန္ဆန္ႏိုင္၍သာ အစ္မျဖစ္သူ တရားစခန္း ဝင္ေနစဥ္တြင္ လြင္မာထက္ႏွင့္ အတူလာ၍ ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ မေန႔က လြင္မာထက္ ႐ုံးသြားေနတုန္း ခင္ခင္မိသည္ အိမ္သို႔ ျပန္ခဲ့ေသးသည္။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာက္ပြဲစားလုပ္ေသာ သူမ၏ ေယာက်ာ္းက ခရီးထြက္သြားသည္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တိုက္ခန္းမွ ေျပာသျဖင့္ သိခဲ့ရသည္။ ခင္ခင္မိ၏ ေယာက်ာ္းသည္လည္း ခင္ခင္မိ မရွိလ်င္ အေပ်ာ္ရွာေနမယ္ ဆိုတာကို ခင္ခင္မိတစ္ေယာက္ သိၿပီးသား ျဖစ္သည္။
နဂိုထဲကမွ တဏွာရာဂေတြ ႀကီးခဲ့ေသာ ခင္ခင္မိတစ္ေယာက္ ယခုလို ေယာက်္ားႏွင့္ မေတြ႕ရျပန္ေတာ့ သူမ၏ ေသြးသားေတြက အျပင္းအထန္ပင္ ေသာင္းက်န္း၍ ေနခဲ့ရသည္။ နံနက္စာ စားၿပီး၍ အိပ္ယာထက္တြင္ တက္၍ လွဲေနမိရင္း မျပည့္ဝေသာ ဆႏၵေတြအတြက္ ရတက္မေအးႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္၍ေနရေသာ ခင္ခင္မိသည္ သူမ၏ ေယာက်ာ္းကို ေတြးလိုက္မိၿပီး သူလည္း အေပ်ာ္ရွာ ေနမွာဘဲဆိုေသာ အေတြးက ဝင္လာျပန္ေတာ့ ခင္ခင္မိ၏ ရမၼက္ေသြးတို႔သည္ မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ ျဖစ္ရေလာက္ေအာင္ပင္ ထႂကြ၍ ေသာင္းက်န္းလာခဲ့ရသည့္အေလ်ာက္ ခင္ခင္မိသည္ အိပ္ယာေပၚတြင္ လွဲ၍ မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ လူးလဲ၍ထကာ အိပ္ခန္းထဲမွ ထြက္၍ လာခဲ့ေလသည္။ “ မမ “ ခင္ခင္မိသည္ ေနာက္မွ ေခၚသံၾကား၍ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မသိန္းႏုကို ေတြ႕ရသည္။ ဒါနဲ႔ဘဲ ခင္ခင္မိက သူမ၏ ေျခလွမ္းေတြကို ရပ္လိုက္သည္။ “ေဟာ……..မသိန္းႏုပါလား….” “…ဟုတ္ကဲ့….” “…ေျပာေလ…မသိန္းႏု ဘာေျပာမလို႔လဲ…” “…ဟို က်မ…တာေမြမွာရွိတဲ့ က်မညီမဆီ ခဏ သြားခ်င္လို႔ပါ မမ…” “….အင္း…သြားေလ…” “…ညေန မေစာင္းမွီ ျပန္ခဲ့ပါ့မယ္…..မမ…ခိုင္းစရာရွိရင္ ခိုင္းလို႔ရေအာင္ ကိုတင္ေအာင္ကို ထားခဲ့တယ္ မမ…” “……ေအးေလ….သြားေပါ့…” “…..ဟုတ္ကဲ့…မမ….” “…..ဒါနဲ႔ ကိုတင္ေမာင္ေရာ…..ဘယ္မွာလဲ….” “……အိမ္မွာပါ မမ…..” “…ေအာ္ ေအးေအး ရတယ္ သြားရင္သြားေတာ့ေလ…” “…ဟုတ္…..ဟုတ္ကဲ့ မမ….” ကိုတင္ေမာင္ႏွင္ မသိန္းႏုတို႔က တိုက္ႀကီး၏ ေနာက္ဖက္နားတြင္ရွိေသာ သစ္သားအိမ္ေလးတြင္ ေနထိုင္ၾကသည္။
အလုပ္ရွင္ႏွင့္ အလုပ္သမား ပုံစံမ်ိဳးျဖစ္၍သာ အသက္ (၃၃) ႏွစ္သာ ရွိေသးေသာ ခင္ခင္မိကို မသိန္းႏုက မမဟု ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ အမွန္ေတာ့ မသိန္းႏုက အသက္ (၃၅) ႏွစ္ပင္ ရွိၿပီ ျဖစ္ၿပီး ကိုတင္ေမာင္က အသက္ (၃၈) ႏွစ္ပင္ ရွိၿပီ ျဖစ္သည္။ မသိန္းႏုက အိမ္ဗာရီယ လုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ရ၍ ကိုတင္ေမာင္က သစ္ပင္ပန္းပင္မ်ား စိုက္ပ်ိဳးရန္ ၿခံရွင္း၊ ျမက္ရွင္းရန္ တခါတရံ လိုအပ္ပါက ကားေမာင္းေပးရသည့္ အလုပ္မ်ားကို လုပ္ရေလသည္။ မသိန္းႏုက အိမ္ေနာက္ဖက္သို႔ ျပန္၍ ထြက္သြားခ်ိန္မွာပင္ ခင္ခင္မိသည္ ဧည့္ခန္းထဲသို႔ ဆက္၍ ထြက္ခဲ့သည္။ ဧည့္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ဗြီစီဒီ ၾကည့္ရန္ စိတ္ကူးလိုက္ေသးသည္။ ဒါေပမဲ့လဲ ေနမထိ ထိုင္မသာ ျဖစ္၍ေနေသာ သူမသည္ ဗြီစီဒီၾကည့္ရန္ လုပ္ၿပီးကာမွ လက္ထဲမွ ဗြီစီဒီခ်ပ္ကိုခ်ကာ စားပြဲေပၚတြင္ ေတြ႕ရေသာ သတင္းစာကို ေကာက္၍ ကိုင္လိုက္ျပန္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ မသိန္းႏုတစ္ေယာက္ အိမ္ေဘးမွပတ္၍ အိမ္ေရွ႕ဖက္သို႔ ထြက္သြားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရကာ ခင္ခင္မိ၏ စိတ္ထဲတြင္ မည္သို႔ ေတြးလိုက္မိသည္မသိ။ လက္ထဲမွ သတင္းစာကို စားပြဲေပၚသို႔ ခ်ကာ ထိုင္ရာမွ ထလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူမသည္ အိမ္ေနာက္ဖက္သို႔ ဦးတည္၍ ထြက္ခဲ့ေလေတာ့သည္။
ခင္ခင္မိသည္ မီးဖိုေဆာင္ေဘးေပါက္မွေန၍ ၿခံထဲသို႔ ဆင္းလိုက္သည္။ တိုက္ႀကီး၏ ေနာက္ဖက္ရွိ မသိန္းႏုတို႔ ေနထိုင္ရာ အိမ္ေလးဆီသို႔ လာခဲ့ေတာ့ရာတြင္ တိုက္ႀကီး၏ ေနာက္ဖက္သို႔ေကြ႕၍ အဝင္မွာပင္ ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ခင္ခင္မိ၏ ေျခလွမ္းတို႔သည္ ရပ္တန႔္၍ သြားရသည္။ ၿပီးေတာ့ ေရွ႕နားတြင္ ရွိေသာ ပန္းၿခဳံေဘးသို႔ သူမသည္ ေျပး၍ကပ္ကာ ထိုျမင္ကြင္းကို မမွိတ္မသုံၾကည့္၍ ေနမိသည္။ သူမ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္ကေတာ့ မသိန္းႏုတို႔၏ အိမ္ေလးေဘးတြင္ မသိန္းႏု၏ ေယာက်္ား ကိုတင္ေမာင္သည္ ေရစည္ထဲမွ ေရကို ခပ္၍ ခ်ိဳးေနေလသည္။ သူ၏ တကိုယ္လုံးတြင္ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီေလး တစ္ထည္ကိုသာ ဝတ္ထားသည္။ တကိုယ္လုံး စို႐ႊဲေနေသာ ကိုတင္ေမာင္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားရွိ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီေလးသည္ ေဖါင္းဖု၍ လုံးတစ္ကာ အေျမာင္းလိုက္ႀကီး ျဖစ္ေနေလသည္။ ခင္ခင္မိ၏ အၾကည့္ေတြက ထိုေနရာမွ မခြာႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္၍ သြားရေလသည္။ ၿပီးေတာ့ တကိုယ္လုံး ေရေတြ စို႐ႊဲေနေသာ ကိုတင္ေမာင္၏ ကိုယ္လုံးႀကီးသည္ ႂကြက္သား အေျမႇာင္းေျမႇာင္းထ၍ ေနသည္။ ေပါင္တံႀကီး ႏွစ္ဖက္မွာလည္း သန္မာ လိုက္သည္ ျဖစ္ျခင္း၊ တုတ္ခိုင္၍ အသားစိုင္ႀကီးေတြမွာ အေျမႇာင္းလိုက္ ထေနရသည္။ ၾကည့္ရင္း ၾကည့္ရင္းကပင္ ခင္ခင္မိ၏ တကိုယ္လုံးသည္ ရွိန္းရွိန္းဖိန္းဖိန္း ျဖစ္၍လာရသည္။
ၿပီးေတာ့လဲ သူမသည္ မၾကာခဏဆိုသလိုပင္ တံေတြးကို မ်ိဳ၍ ခ်ေန ရေလေတာ့သည္။ ကိုတင္ေမာင္ တစ္ေယာက္ ေရခ်ိဳး၍ ၿပီးေခ်ေတာ့မည္။ ခင္ခင္မိသည္ ပန္း႐ုံအကြယ္မွ ထြက္လိုက္ၿပီး ကိုတင္ေမာင္ ရွိရာသို႔ သူမသည္ ေျခလွမ္းလိုက္သည္။ “…ကိုတင္ေမာင္….” “….ဗ်ာ…” “….အမေလး..” “…ဟင္….” “….အို…” ကိုတင္ေမာင္ကို လွမ္း၍ ေခၚလိုက္ရာမွ ေျခလွမ္းလိုက္ေသာ ခင္ခင္မိတစ္ေယာက္ ကိုတင္ေမာင္က သူမ၏ထံသို႔ လွည့္အၾကည့္မွာပင္ ေရစိုထားေသာ အုပ္ခဲေပၚသို႔ လွမ္း၍ နင္းလိုက္မိေသာ ခင္ခင္မိ တစ္ေယာက္ အုပ္ခဲေစာင္းကို နင္းမိရာက ေခ်ာ၍ သြားကာ လဲက်မတတ္ျဖစ္၍ သြားရသည္။ ဒီမွာတင္ လက္တကမ္း အကြာမွ ကိုတင္ေမာင္က ျဖတ္ကနဲ ေရွ႕သို႔လွမ္း၍ ေျခတလွမ္းတက္ကာ ခင္ခင္မိ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို လွမ္း၍ ထိန္းကာ ဖက္လိုက္မိသည္။ ဖက္တာမွ ခင္ခင္မိလဲ၍ က်မသြားရေလေအာင္ပင္ အတင္း ဖက္လိုက္သည္။ အို ကနဲျဖစ္သြားေသာ္လည္း ခင္ခင္မိသည္ တဒဂၤေတာ့ ကိုတင္ေမာင္၏ ရင္ခြင္ထဲတြင္ ေမွး၍ ေနမိသည္။ ခင္ခင္မိ၏ စိတ္ထဲတြင္ တဒဂၤေက်နပ္၍ သြားရေလသည္။
သူမ၏ ခါးေစာင္းႏွင့္ ထိမိေနေသာ ကိုတင္ေမာင္၏ ေရွ႕မွ လုံးတစ္ဖုထစ္၍ သူမကို ထိေနသည္။ တဒဂၤေနၿပီးေတာ့မွ ခင္ခင္မိသည္ ကိုတင္ေမာင္၏ ရင္ခြင္ထဲမွ ထြက္လိုက္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့မွ သူမသည္ အသက္ကို မွန္မွန္ရႈ၍………. “….ကို…ကိုတင္ေမာင္…ထမင္းစားၿပီးရင္ အိမ္ဖက္ကို ခဏလာခဲ့ဦးေနာ္..” ေျပာရင္းက ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ ကိုတင္ေမာင္၏ ေရမ်ား စို႐ႊဲေနေသာ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီေလး၏ အထဲမွ ေစာေစာက ရွည္ေမွ်ာေမွ်ာ အရာႀကီးသည္ ေရွ႕သို႔ပင္ ေငါ၍ ထြက္ေနေပၿပီ။ ခင္ခင္မိက ခပ္ရဲရဲပင္ ၾကည့္ေနသည္ကို ကိုတင္ေမာင္ကလဲ သတိျပဳလိုက္မိသည္။ “….ဟုတ္ကဲ့…” “….ဒါဆို…က်မ…သြားမယ္…” လို႔ ဆိုကာ လွည့္ထြက္သြားေသာ ခင္ခင္မိ၏ လက္ဖ်ားေလးက ကိုတင္ေမာင္၏ ေရွ႕မွ ခပ္ေငါေငါ ထြက္ေနသည့္ အရာႀကီး၏ ထိပ္ဖ်ားကို မထိတထိ ခလုတ္တိုက္၍ ထိသြားရာ ကိုတင္ေမာင္၏ ကိုယ္ႀကီးသည္ တြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြားရာမွပင္ သူ႔ကို ေက်ာေပး၍ ထြက္သြားေသာ ခင္ခင္မိ၏ ေနာက္ေက်ာကို စူးစိုက္စြာ ၾကည့္ေနလိုက္မိသည္။ တလုံးစီ တလုံးစီ လႈပ္ကနဲ လႈပ္ကနဲ ျဖစ္၍ သြားရေသာ ခင္ခင္မိ၏ တင္သားစိုင္ႀကီးမ်ားမွာ ကိုတင္ေမာင္ ဝတ္ထားေသာ ေရစိုအတြင္းခံ ေဘာင္းဘီေလး၏ အတြင္းမွ လီးတန္ႀကီးကို အဆမတန္ ေတာင္မတ္လာေစေတာ့သျဖင့္ ေဘာင္းဘီေလး ေၾကာင့္ တင္းၾကပ္၍ လာရေသာ ကိုတင္ေမာင္သည္ အနားတြင္ ရွိေနေသာ တန္းမွ ေရလဲ ပုဆိုးကို ကမန္းကတန္း လွမ္း၍ ယူလိုက္ရေလသည္။
ခင္ခင္မိ တစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ၏ ျမင္ကြင္းထဲမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာ္လည္း သူမ၏ စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းလွေသာ ကိုယ္လုံးေလးကေတာ့ သူ၏ အျမင္အာ႐ုံထဲမွ မထြက္ႏိုင္ပါေခ်။ ထမင္းကို ကမန္းကတန္းစား၍ တိုက္ႀကီးထဲသို႔ ေရာက္၍လာေသာ ကိုတင္ေမာင္သည္ မီးဖိုေဆာင္ထဲတြင္ မည္သူ႔ကိုမွ မေတြ႕ရ၍ အိမ္အတြင္းဖက္သို႔ ဆက္၍ ဝင္လာခဲ့သည္။ ကိုတင္ေမာင္တစ္ေယာက္ ခင္ခင္မိ၏ အိပ္ခန္းေရွ႕သို႔ ျဖတ္၍ အေလွ်ာက္တြင္ေတာ့… “…….အင့္….” “….ဟင္…” အိပ္ခန္းထဲမွ ထဘီရင္လွ်ားေလးျဖင့္ လွမ္း၍ ထြက္လာေသာ ခင္ခင္မိႏွင့္ လူလုံးခ်င္း တိုက္မိၾကေတာ့သည္။ ဒီလို ျဖစ္ေအာင္လဲ ခင္ခင္မိက ႀကိဳတင္၍ စီစဥ္ကာ တမင္ ဝင္တိုက္မိေအာင္ လုပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ဒါေပမဲ့ မထင္မွတ္တဲ့ ကိစၥကေတာ့ လူလုံးခ်င္း ဝင္တိုက္မိသည္ႏွင့္ လ်င္ျမန္ေသာ ကိုတင္ေမာင္က လက္တဖက္ျဖင့္ ခင္ခင္မိ၏ ခါးကို သိုင္းဖက္၍ ဆြဲယူကာ အထိန္းလိုက္သည္တြင္ သူမ၏ ကိုယ္ေပၚမွ ရင္လွ်ားထားေသာ ထဘီေလးသည္ သူမ၏ ရင္ၫြန႔္ထက္မွ ေျပကာ ေလွ်ာ၍ က်သြားရာ သူမ၏ ခါးကို ခပ္တင္းတင္းေလးဆြဲ၍ ဖက္ထားေသာ ကိုတင္ေမာင္၏ လက္ဆီသို႔ အေရာက္တြင္ တန႔္ကနဲ ရပ္၍သြားခ်ိန္မွာပင္ ခင္ခင္မိတစ္ေယာက္ အံ့ၾသတႀကီး တြန႔္ကနဲ ျဖစ္၍ သြားရစဥ္မွာပင္ သူမ၏ခါးမွ တင္ေမာင္၏ လက္ကလဲ ေယာင္ယမ္း၍ အခြာလိုက္တြင္ေတာ့ ခင္ခင္မိ၏ ထဘီေလးမွာ သူမ၏ ေျခဖ်ားဆီသို႔ ေလွ်ာကနဲ က်၍ က်သြားေလေတာ့သည္။
“….အို…” အခိုက္အတန႔္ေလးမွာပင္ ဝင္းလက္စြာ ထြက္ေပၚ၍ လာရေသာ ခင္ခင္မိ၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးေလးကို ျမင္လိုက္ရစဥ္မွာပင္ တင္ေမာင္၏ လက္က ျဖတ္ကနဲပင္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ဆြဲ၍ ဖက္လိုက္ၿပီး ခင္ခင္မိ၏ ပါးျပင္ေလး ႏွစ္ဖက္ကို ႐ႊတ္ကနဲ ေနေအာင္ နမ္းလိုက္ရာမွ ခင္ခင္မိ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား အေပၚသို႔ တင္ေမာင္၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက စုပ္နမ္းလိုက္ပါေလေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့လဲ တင္ေမာင္၏ လက္ေတြက ခင္ခင္မိ၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးကို ဖက္ထားရာမွ အၿငိမ္မေနဘဲ သူမ၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးေလးေပၚတြင္ ေ႐ႊ႕လ်ား ေျပးလႊားေနသည့္အျပင္ ျဖဴေဖြးေနေသာ သူမ၏ တင္သားစိုင္ႀကီးေတြကိုလည္း မခ်င့္မရဲႏွင့္ ဆုတ္နယ္ ဖ်စ္ညႇစ္၍ေနရင္းကပင္ တေျဖးေျဖး ခင္ခင္မိ၏ ကိုယ္လုံးေလးအား တင္ေမာင္သည္ အိပ္ခန္းထဲသို႔ တေျဖးေျဖးဆြဲ၍ သြင္းသြားေလေတာ့သည္။ အိပ္ခန္းဝႏွင့္ ေလးငါးေပမွ်သာ ေဝးေသာ ကုတင္ေစာင္းသို႔ ခ်ဥ္းကပ္မိလိုက္သည္ ဆိုလ်င္ျဖင့္ တင္ေမာင္သည္ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ခင္ခင္မိ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြေပၚမွ ဆြဲ၍ ခြာယူလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ခင္ခင္မိ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ကုတင္ေစာင္းမွ ကုတင္ေပၚသို႔ ပက္လက္လွန္ကာ ခ်လိုက္ရင္း တင္ေမာင္၏ ကိုယ္လုံးႀကီးသည္လည္း သူမ၏ ကိုယ္လုံး ေလးေပၚမွ ကပ္၍ပါသြားသည္။ ၿပီးေတာ့ တင္ေမာင္သည္ သူမ၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို အငမ္းမရပင္ ဘယ္ျပန္ ညာျပန္ စို႔၍ ေပးရင္းက ႏို႔သီးေလးေတြကိုပါ လွ်ာျဖင့္ လွည့္ပတ္၍ ယက္ေနေတာ့ရာ တလြန႔္လြန႔္ ျဖစ္၍ေနရေသာ ခင္ခင္မိသည္ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွ ကုတင္ေစာင္း ၾကမ္းျပင္တြင္ ရပ္၍ေနေသာ တင္ေမာင္၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးျဖင့္ အတင္းပင္ ဖိညႇပ္၍ ထားေလေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ခင္ခင္မိ၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို အားရပါးရ စို႔၍ေပးေနေသာ တင္ေမာင္၏ လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ ဖင္သားႀကီးေတြကို ေအာက္သို႔ သြင္းကာ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ထိုးသြင္း၍ ဆုတ္နယ္ေပးေန႐ုံမွ်မက သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးေပၚသို႔ ဖိ၍ထားေသာ သူ၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကိုလည္း လက္သြင္းႏိုင္႐ုံ ႂကြလိုက္ရာမွ လက္ကို ထိုးသြင္းကာ ခင္ခင္မိ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို အုပ္၍ ကိုင္လိုက္ေလေတာ့သည္။ တင္ေမာင္၏ လက္ဖဝါးျဖင့္ပင္ အျပည့္ျဖစ္၍ေနေသာ ခင္ခင္မိ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးသည္ အေမႊးမ်ား ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းျဖင့္ ေဖါင္းအိေနသည္။
အိေထြးေသာ အေတြ႕ေၾကာင့္ပင္ တင္ေမာင္သည္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ညႇစ္၍ ကိုင္လိုက္မိသည္မွစ၍ ေအာက္သို႔ ေလွ်ာ၍ ပြတ္လိုက္ရာ ခင္ခင္မိ၏ ေစာက္ပတ္ဝတြင္ စို႐ႊဲ၍ေနေသာ အရည္ေလးမ်ားက သူ၏ လက္ကိုလာ၍ ထိေတြ႕သည္။ ခင္ခင္မိ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ေလးငါးႀကိမ္မွ် ပြတ္၍ ေပးလိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ရမၼက္စိတ္မ်ား ျပင္းျပ၍ လာရေသာ တင္ေမာင္သည္ သူ၏မ်က္ႏွာကို ခင္ခင္မိ၏ ရင္ဘတ္ေပၚမွ ခြာကာ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ရာ ေမွးစင္းထားေသာ ခင္ခင္မိ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားမွာ ဖြင့္၍လာေလသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ တင္ေမာင္သည္ သူ၏ကိုယ္ေပၚမွ စြပ္က်ယ္အက်ႌကို ခြၽတ္လိုက္ၿပီးမွ ပုဆိုးကိုပါ ခြၽတ္ခ်လိုက္ေတာ့ရာ ၾကည့္ေနေသာ ခင္ခင္မိ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးသည္ပင္ တင္းကနဲျဖစ္၍ သြားရေလသည္။ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရေသာ တင္ေမာင္၏ လီးတန္ႀကီးမွာ အရွည္ (၈) လက္မ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ႏွင့္ လုံးပတ္က ငါးမတ္လုံးမွ်ပင္ ရွိမည္ ျဖစ္သည္။ လီးတန္ႀကီး၏ ဒစ္ႀကီးမွာ ၿပဲလန္၍ေနၿပီး နီရဲေနေသာ ထိပ္ဖူးႀကီးက ထိပ္တြင္ အရည္ေတြ စိမ့္ထြက္ကာ တဆတ္ဆတ္ ခုန္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ တင္ေမာင္၏ လက္ညႇိဳးထိပ္က သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းနံရံေလးေတြကို ကလိ၍ေနျပန္ေတာ့ ေစာက္ရည္ၾကည္ေလးေတြ ႐ႊဲကနဲ ႐ႊဲကနဲ ထြက္ရင္းကပင္ ခင္ခင္မိ၏ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ဖင္သားႀကီးမ်ားသည္ ကုတင္ေစာင္းမွ ေကာ့ကနဲ ေကာ့ကနဲ တက္၍ လာရေလသည္။
ကာမဆိပ္ေတြ အဆမတန္ တက္ေနရေသာ ခင္ခင္မိမွာ မ်က္ႏွာေလး ခပ္ရႈံ႕ရႈံ႕ေလး ျဖစ္လွ်က္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုပင္ ကိုက္၍ ထားရေလသည္။ ဒါေပမဲ့ သူမသည္ တာရွည္ေတာ့ တင္းမခံႏိုင္ပါ။ “……ကို….ကိုတင္….ေတာ္ပါေတာ့….က်မ အသဲက ယားလွၿပီ လိုး…လိုးမွာျဖင့္… လိုးပါေတာ့ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး……ဟင္း…ဟင္း….” ဒီၾကားထဲမွ တင္ေမာင္သည္ သူ၏ လက္ညႇိဳးကို ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ဆြဲထုတ္လိုက္ရင္း ေစာက္ေစ့ေလးကို (၂) ခ်က္ (၃) ခ်က္ ကလိလိုက္ေပသည္။ “….ကြၽတ္….ကြၽတ္….ဟင့္…” ၿပီးေတာ့မွ တင္ေမာင္သည္ သူ၏ လီးတန္ႀကီးထိပ္ကို ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ေတ့ကာ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ လိုးသြင္းလိုက္ပါေတာ့သည္။ “…….အင့္…..အမေလး… ေျဖးေျဖး…ရွင့္ဟာႀကီးက အႀကီးႀကီး.. ဟင္း..” ခင္ခင္မိ၏ မ်က္ႏွာေလး တစ္ခုလုံး ရႈံ႕မဲ့၍ သြားကာ သူမ၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးေလး တစ္ခုလုံးမွာ ေကာ့၍ တက္သြားရေလသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ဆႏၵစိတ္မ်ား ျပင္းျပကာ ႐ုံးတြင္ အလုပ္လုပ္၍ပင္ မရႏိုင္ ျဖစ္ေနရသျဖင့္ အိမ္သို႔ ျပန္၍လာေသာ လြင္မာထက္၏ ကားေလး အိမ္ေရွ႕သို႔ ထိုးရပ္ လိုက္သည္ကိုပင္ ရမၼက္ထန္ေနၾကေသာ တင္ေမာင္ႏွင့္ ခင္ခင္မိတို႔ ႏွစ္ေယာက္ မသိလိုက္ၾကေခ်။ လြင္မာထက္သည္ ဧည့္ခန္းထဲမွ ျဖတ္၍ အေပၚထပ္သို႔ တက္ရန္ ေလွခါးထိပ္သို႔ အသြား တိုက္ႀကီး တစ္ခုလုံး တိတ္ဆိတ္ေနသည့္ၾကားက ဧည့္ခန္းႏွင့္ ကပ္ရက္ အိပ္ခန္းထဲမွ ထြက္ေပၚလာေနေသာ အသံေလးမ်ားေၾကာင့္ သူမ၏ ေျခလွမ္းမွာ ရပ္၍သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ ဘာသံဆိုတာ သိလိုက္ရသည္ႏွင့္ လြင္မာထက္သည္ သူမ၏ စလင္းဘက္ အိတ္ေလးကို အနီးရွိ စားပြဲေပၚသို႔ လွမ္း၍ တင္လိုက္ၿပီး အသံေလးေတြ ထြက္ေပၚေနရာ အိပ္ခန္းဝသို႔ ခပ္သြက္သြက္လာကာ အိပ္ခန္းတံခါး ေဘးနံရံတြင္ ကပ္၍ ဖြင့္ထားေသာ အိပ္ခန္းေပါက္သို႔ သူမ၏ ေခါင္းတျခမ္းကို ထုတ္ကာ ၾကည့္လိုက္မိခ်ိန္မွာေတာ့ လြင္မာထက္၏ ရင္ထဲတြင္ ဒိန္းကနဲ ျဖစ္၍ သြားရခ်ိန္မွာပင္ ေစာေစာကတည္းက သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္အတြင္း ထႂကြေသာင္းက်န္းေနရေသာ ေသြးသားတို႔သည္ ဖ်န္းကနဲ ခါ၍ သြားရေလသည္။
ခင္ခင္မိ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲကို ထုတ္လိုက္ သြင္းလိုက္ျဖင့္ လိုးေနေသာ တင္ေမာင္၏ ဧရာမ လီးတန္ႀကီးမွာ အရည္မ်ား ေပပြလ်က္ ေျပာင္လက္ကာ မက္ေမာစရာႀကီး ျဖစ္ေနသလို လီးတန္ႀကီးက အားပါးတရ ေဆာင့္၍ လိုးလိုက္တိုင္း ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုမွာ ခြက္၍ ခြက္၍ ဝင္သြားေနသည္မွာ အားရစရာ ေကာင္းလွပါသည္။ “….ႁပြတ္….ဖြတ္…အင့္…ဟင္း… ပလြတ္…ႁပြတ္…ဟင့္…ေဆာင့္စမ္းပါ ရွင္ရယ္…. ဟင္း ဟင္း…. က်မ ေစာက္ပတ္ႀကီး ကြဲသြားေအာင္ ေဆာင့္ပစ္လိုက္စမ္း…ပါ .. ဟင္း…ဟင္း….” အရည္လဲ့ကာ ေတာက္ေျပာင္ေနေသာ လြင္မာထက္၏ မ်က္လုံးမ်ားက သူတို႔ကို ၾကည့္ရင္း သူမ၏ ကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္အစား အားလုံးကို ခြၽတ္၍ ခ်လိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့ လြင္မာထက္သည္ သူမ၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးေလးကို သူတို႔ရွိရာသို႔ သယ္ေဆာင္သြားၿပီး အေဒၚျဖစ္သူ ခင္ခင္မိ၏ ကိုယ္လုံးေဘး ကုတင္ေစာင္းတြင္ ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္ရာက သူမ၏ ေပါင္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ကားၿပီး ေဖါင္းကား၍ အရည္ေတြ စိမ့္ထြက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ဝကို ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ဖက္ေပၚ၌ သူမ၏ လက္ေလးႏွစ္ဖက္မွ လက္မႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ တဖက္တခ်က္စီ တင္၍ ၿဖဲလိုက္ရာ နီရဲေသာ ေစာက္ပတ္ဝရွိ အတြင္းသားေလးမ်ား ေပၚ၍လာခ်ိန္တြင္ေတာ့ တင္ေမာင္သည္ ခင္ခင္မိ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ လီးတန္ႀကီးကို ဆြဲ၍ ထုတ္လိုက္ရာက ေဘးသို႔ လွည့္လိုက္ၿပီး သူ၏ အရည္တမွ်ားမွ်ားျဖင့္ လီးတန္ႀကီးကို သူေန႔စဥ္ ေတြ႕ျမင္ကာ လိုးခ်င္ေနရသည့္ လြင္မာထက္၏ ၿဖဲထားေသာ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ထိုးစိုက္ကာ လိုးလိုက္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ လြင္မာထက္ခင္မ်ာ မ်က္လုံးေလးမ်ား စုံမွိတ္ကာ အံေလးႀကိတ္ရင္း အသားေလးမ်ား တဆတ္ဆတ္ တုန္တက္သြားရပါေလေတာ့သည္။ ၿပီးပါၿပီ
Nguồn: https://www.mrnewsonline.com/archives/3376