ပန်းဆိုးတန်းကားဂိတ်က ထုံးစံအတိုင်း စည်ကားနေ၏။ ညနေ ရုံးတွေဆင်းချိန်ဆို ကားဂိတ်မှာ တန်းစီနေကြတဲ့ လူတွေက အလှူပေးနေတဲ့ မဏ္ဍပ်ရှေ့က တန်းစီစောင့်နေကြတဲ့ ကလေးတွေလို ကျိတ်ခဲနေကြသည်..။ ဆရာမ ခင်လေး တစ်ယောက် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်သွားရသည်..။ အထက်တန်းပြ ကျောင်းဆရာမ ဖြစ်ပေမယ့် အသက်က (၃၉) နှစ်သာ ရှိသေးသည်..။ အရပ် အနည်းငယ် ပုကာ ခါးနည်းနည်းတုတ်စ ပြုလာပေမယ့် အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတစ်ယောက်အဖြစ်နဲ့ လှပနေသေးသူပင်..။ အထူးသဖြင့် ဖင်အိုးကြီးတွေက အဆီတက်ကာ တင်းသထက်တင်း၊ ကားသထက် ကားနေခြင်းက သူမကို ပို၍ အလှတိုးစေသည်..။ အချိန်ပိုရှိသဖြင့် (၅) နာရီခွဲသာသာလောက်မှ ကျောင်းဆင်းခဲ့ရခြင်းကြောင့် ယခုလို ကားဂိတ်မှာ ကားစောင့်နေရခြင်း ဖြစ်သည်။ တာမွေအထိ ပြန်ရမည်မို့ အထူးကားပဲ စီးဖို့ ဆုံးဖြတ်ကာ ဆိုက်ရောက်လာသော အထူးကားကို အပြေးအလွား တက်ခဲ့ရသည်..။ “ ဟို ရှေ့နားလေးကို တိုးပေးကြပါဗျာ…။ အကူအညီတောင်းတာပါ..။ ဟိုဘက်က အစ်ကိုက ဟိုးနောက်လေးကို လျှောက်ပေးပါဗျာ..။ ဟုတ်ကဲ့.. ကားခလေးတွေ..” ညနေ ရုံးဆင်းလူကြပ်ချိန်တွင် လူပို မတင်ပါဘူး ဆိုတဲ့ အထူးကားတွေကလည်း ကြပ်ညှပ်နေသည်..။ သာမန်ကားတွေလို အထဲတွင် ခုံများဖြုတ်ထားသဖြင့် အလယ်လူသွားလမ်းလေးတွင် မတ်တတ်ရပ်ခရီးသည်များ ဖင်ချင်းပေါက်ကာ တိုးကျိတ်နေကြရသည်။ ဆရာမဒါ်ခင်လေး အတွင်းပိုင်း ကားအလယ်နားသို့ တိုးဝင်လာခဲ့သည်..။ စပယ်ယာရဲ့ လှမ်းအော်မှုကို မခံချင်သဖြင့် တိုးဝင်လာရသော်လည်း ကားအတွင်းပိုင်းမှာ အတော်ကို ကြပ်နေသည်..။
“ ဆရာမ… ဒီကို ပေးထားလေ.. ကျမ ကိုင်ထားပေးမယ်..” “ သြော်…ကျေးဇူးပဲ..ညီမရယ်…” လက်ထဲမှ ဖိုင်တွဲကို ခုံတွင်ထိုင်နေတဲ့ မိန်းမငယ် တစ်ယောက်က ကိုင်ထားပေးတာကြောင့် အဲဒီအနားမှာပဲ အဆင်ပြေသလို ရပ်နေလိုက်သည်။ အရပ်ပုသလို ရှိတာကြောင့် အပေါ်သံတန်းကို မမှီသဖြင့် အခက်အခဲ ဖြစ်နေရသည်။ “ ဆရာမ… ဒီနားက တန်းကို ကိုင်လိုက်လေ…။ ကျနော် ဒီဘက် ရွေ့ပေးထားမယ်.. လာ…” ဘေးထိုင်ခုံမှ သံတန်းကို ကိုင်ကာ ရပ်နေသော အရပ်မြင့်မြင့် အသားညိုညို လူငယ်လေး တစ်ယောက်က ကိုယ်ကို ယို့ပေးလိုက်သဖြင့် တစ်စောင်းလေး တိုးဝင်ကာ ဘေးခုံမှ သံတန်းကို အားပြု ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ကားကတော့ ရပ်လိုက် ထွက်လိုက် ၊ မှတ်တိုင်တစ်ခုမှာ ကျောက်ချလိုက်နှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ “ ဆရာမ… ရလား.. အဆင်ပြေရဲ့လား….” “ အင်း… ရပြီ… မောင်လေး.. ကျေးဇူးပဲနော်..” အသက် (၂၀) ကျော်လောက်ပဲ ရှိဦးမည့် လူငယ်လေးတစ်ယောက်က ဂရုတစိုက်ဖြင့် မေးလိုက်သဖြင့် သေချာ အကဲခတ်လိုက်မိသည်။ သူမရဲ့ တူမ ဝင့်ဝါထက် နည်းနည်းသာ ကြီးမည့် ကောင်လေးက ဆရာမလို့ ခေါ်ကာ ဂရုစိုက်ပေးခြင်း ခံရသဖြင့်လည်း စိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်သွားမိသည်..။ တကယ်တော့… ခင်လေး သူမဘဝက….. ဘွဲ့ရပြီးကတည်းက ကျောင်းဆရာမ အလုပ်ဝင်ခဲ့သူဖြစ်သည်..။ အချိန်တွေ တဖြည်းဖြည်း တိုက်စားသွားရင်း အသက် (၂၅) နှစ် သူမ အထက်တန်းပြဆရာမဖြစ်တဲ့ အချိန်မှာ ကျောင်းဆရာ ကိုစောမြင့်နှင့် အိမ်ထောင်ကျခဲ့သည်..။ ကိုစောမြင့်က သူမကို အရမ်းချစ်ခဲ့ပါသည်။ သူမထက် အသက် (၅) နှစ်သာကြီးတဲ့ ကိုစောမြင့်နဲ့ ချစ်ကမ္ဘာမှာ အပျော်ကြီး ပျော်ခဲ့ရသည်။
ဒါပေမယ့် ကံတရားက ကံဆိုးမှုတွေကို ဆောင်ကြဉ်းပေးလာခဲ့သည်…။ အိမ်ထောင်သက် (၈) နှစ် အကြာမှာ ကိုစောမြင့်တစ်ယောက် ကိုယ်တစ်ပိုင်း လေဖြတ်သွားခဲ့ရသည်။ ချောင်လည်သော ကိုစောမြင့်မိဘတွေ ထောက်ပံသောကြောင့် လင်သားရဲ့ ဆေးကုသစရိတ်နဲ့ စားဝတ်နေရေးတွေ ကာမိခဲ့ရသည်..။ ဒါ့အပြင် နိုင်ငံခြားမှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ ကိုစောမြင့်ရဲ့ တူမ ဝင့်ဝါကလည်း မိဘတွေ ဆုံးပါးသွားကြသဖြင့် ကိုစောမြင့်တို့ လင်မယားကို ကြည့်ရှုထောက်ပံ့နေခြင်းကြောင့် စီးပွားရေးနှင့် ဝင်ငွေ ကောင်းမွန်ခဲ့ရသည်။ အဆိုးထဲမှ အကောင်းများ ပြန်ရခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ လေဖြတ်နေတဲ့ လင်သားကို ကြည့်ရှုရန် ဆွေမျိုးနီးစပ် အဒေါ်တစ်ယောက်ကို ခေါ်ယူထားသဖြင့်လည်း သူမအဖို့ သက်သာခဲ့ရသည်။ သို့ပေမယ့် အသက်သုံးဆယ်ကျော် အရွယ် မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ ဆာလောင်ငတ်မွတ်မှုကတော့ ဘယ်လိုမှ မပြည့်ဝနိုင်တော့ပေ..။ ငွေကြေး အဆင်ပြေကာ စားနိုင်သောက်နိုင် အနေအထားမှာ တစ်နေ့ပြီးတစ်နေ့ အဆီစုကာ ဖွံ့ထွားစွင့်ကားလာတဲ့ သူမခန္ဓာကိုယ် အစိတ်အပိုင်းတွေက ယောက်ျားသားတစ်ယောက်ရဲ့ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်မှုတွေကို တောင့်တလာခဲ့ရသည်။ ဆရာမဆိုတဲ့ အရှိန်အဝါကြောင့် ကျောင်းမှာရော ပတ်ဝန်းကျင်မှာပါ သူမကို ကိုယ်ထိလက်ရောက် မစရဲခဲ့ကြ.။ နောက်ကွယ်က မှန်းပြီးသာ စိတ်နဲ့ ပစ်မှားနေကြတဲ့ ကျောင်းမှဆရာတွေနှင့် သူမ၏တပည့်များ မနည်း..။ သူမကလည်း ကိုယ့်အရှိန်အဝါနဲ့ ထင်သလို မသောင်းကျန်းရဲပေ..။ နောက်ပြီး လင်က သေသွားတာမဟုတ်..။ ငုတ်တုတ်ကြီး မေ့နေတဲ့ ဘဝမှာပဲ ရှိသေးသည်။ ဒီတော့ သစ္စာလည်း မပျက်ချင်..။ ဒီလိုနဲ့ ခံစားနေရတဲ့ ဆာလောင်မွတ်သိပ်မှုတွေကို ညဘက် အိပ်ရာဝင်ချိန်မှာပဲ အတွေးနဲ့ ဖြေဖျောက်နေခဲ့ရတာ နှစ်တွေလည်း မနည်းတော့..။
မိမိလင်သား ကိုစောမြင့်ရဲ့တူမ ဝင့်ဝါက သူ့ဦးလေး လေဖြတ်သွားပြီဆိုတာ သိခဲ့ရချိန်မှာ သူ့ဦးလေး မိန်းမအတွက် နိုင်ငံခြားမှ လက်ဆောင်တစ်ခု ပို့ပေးခဲ့သည်။ ရာဘာဖြင့် ပြုလုပ်ထားသည့် ယောက်ျားတန်ဆာအတုကြီးကို သူ့ဒေါ်လေးအတွက် အဖော်ဆိုပြီး ရွတ်နောက်နောက်ဖြင့် ပို့ပေးခဲ့သည်။ လေဖြတ်သွားသော လင်နှင့် အိပ်ရာအတူ အိပ်စက်ရန် မဖြစ်နိုင်တော့သဖြင့် သီးခြား အိပ်စက်ခဲ့တဲ့ သူမအဖို့ ဝင့်ဝါရဲ့ လက်ဆောင်က တကယ်ပဲ အသုံးတည့်ခဲ့ရသည်..။ စိတ်ထဲက ဖြစ်ချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေကို မှန်းဆပြီး ထိုလီးတုကြီးဖြင့် အဖော်ပြု အိပ်စက်ခဲ့ရတဲ့ ညတွေက ညပေါင်း ရာချီနေခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ “ ကျွီ…အိုး….ဟ…အင့်…….” ကားက ဘရိတ်ဆောင့်အုပ်လိုက်သဖြင့် ကားထဲမှ လူတွေရဲ့ အသံက စီကနဲ ထွက်ပေါ်လာသည်။ အတွေးတွေနဲ့ နစ်မျောနေတဲ့ ခင်လေးလည်း အခြေအနေ ပျက်သွားသော ကိုယ်ဟန်ကို လှမ်းဆွဲကာ ထိန်းပေးထားလိုက်သော အထိအတွေ့ကြောင့် ယခုလက်ရှိ အသိစိတ်တွေက အတိတ်ကို ပျောက်ကွယ်စေခဲ့ရသည်။ ရှေ့သို့ ယိုင်လဲမတတ် ဖြစ်သွားသော သူမကို လှမ်းဆွဲပေးလိုက်သူကို ကျေးဇူးတင်အကြည့်လေးဖြင့် ပြန်ငဲ့ကြည့်ပြီး အသိအမှတ်ပြုလိုက်ရသည်။ ခုနက သူမကို ဂရုတစိုက်ရှိနေသော ကောင်လေးပင် ဖြစ်နေသဖြင့် အပြုံးလေးပါ အပိုထပ်ဆောင်းပေးလိုက်မိပြန်သည်။ ထိုကောင်လေးက ပြန်၍ ပြုံးပြလိုက်ပြီး သူမအနားသို့ အနည်းငယ် တိုးကပ်ကာ လေသံတိုးတိုးဖြင့်…. “ ဆရာမ .. ကိုယ်ကို နည်းနည်း ပြင်လိုက်ပါလား…။ တော်ကြာ ကားဘရိတ်အုပ်လိုက်ရင် လဲသွားဦးမယ်…” ကိုယ်ကို ခပ်စောင်းစောင်းလေး ပြုကာ အတွင်းဘက်ခုံ သံတန်းလေးကို ကိုင်ပြီး ပို၍ တိုးကပ်လိုက်သောကြောင့် ဘေးဘက်တွင် ကိုယ်တစ်စောင်းရပ်ကာနေသော လူငယ်လေးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲသို့ ခင်လေး ရောက်မှန်းမသိ ရောက်သွားခဲ့ရသည်။
သူမရဲ့ ဘေးမှ မိန်းမကြီးကလည်း ရှေ့မှ တိုးဝင်နေတဲ့ လူတွေကြောင့် သူမကို ဖိထားသလိုဖြစ်နေကာ ထိုကောင်လေးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲသို့ မှီတွယ်နေသလို ဖြစ်လို့နေရသည်။ အစပိုင်းတွင်တော့ ရှက်စိတ်မွန်ကာ ဘေးက မိန်းမ ဝဝကြီးကို ပြန်တွန်းပြီး ခွာကြည့်သော်လည်း မရတော့..။ ကားကလည်း ငါးပိသိပ်သလို ကြပ်လွန်းနေသည်။ မထူးတော့ပြီမို့ အသာပင် ငြိမ်ကာ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ ခင်လေးရဲ့ ကိုယ်က ကားပေါ်တွင် ငြိမ်သက်စွာ လိုက်ပါနေသော်လည်း သူမစိတ်တွေကတော့ မငြိမ်သက်နိုင်ပေ။ ဒီလို ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ ပူးပူးကပ်ကပ် မထိတွေ့ရတာ နှစ်ပေါင်း မနည်းတော့..။ ဒါ့အပြင် သူမရဲ့ ကားစွင့်နေတဲ့ ဖင်ဆုံကြီးက နောက်မှ ကောင်လေး၏ ဆီးခုံနားသို့ ထိထိမိမိကြီး ဖိကပ်မိနေရခြင်းကြောင့်လည်း စိတ်တွေ ဖောက်ပြန်ယိမ်းယိုင်လာရသည်။ ကြပ်ညှပ်နေတဲ့ ကားထဲမှာ လူတွေက အလုပ်ဆင်းချိန် အိမ်ပြန်ချိန်မို့ နွမ်းလျမှုတွေနဲ့ ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် ငြိမ်သက်နေကြသည်။ မငြိမ်သက်နိုင်တဲ့ သူမတစ်ယောက် ဖင်ဆုံကြီးကို မသိမသာ လှုပ်ရမ်းပြီး နောက်မှ ကောင်လေးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲသို့ ပို၍ တိုးဝင်ဖိကပ်ပစ်လိုက်မိသွားသည်။ သူမဟာ အပေါစား မိန်းမတစ်ယောက် မဟုတ်ပေမဲ့ နှစ်ပေါင်းအတော်ကြာ ပြတ်လပ်နေရတဲ့ အရသာတစ်ခုကို ပြန်ပြီး ခံစားမိရချိန်မှာ ဘာကိုမှ မစဉ်းစားမိတော့..။ ဒီထက် ထူးကဲတဲ့ အထိအတွေ့ကို ခံစားရနိုင်ဖို့ကိုဘဲ စဉ်းစားနေမိကာ ဖင်ဆုံကြီးကို နောက်သို့ ကားအရှိန်နဲ့ အတူ ဖိကပ်ဆောင့်ပွတ်နေမိတော့သည်။
ပုဆိုးနဲ့ ရှပ်အင်္ကျီ ဝတ်ဆင်ထားသော ထိုကောင်လေးက အောက်ခံဘောင်းဘီ ပါပုံမရ..။ ဘောကန်ဘောင်းဘီလို ပွယောင်ယောင်း အောက်ခံသာ ဝတ်ဆင်ထားပုံရသည်။ သူမရဲ့ ဖင်ဆုံကြီး ဖိကပ်ပွတ်ဆောင့်ပေးနေမှုကြောင့် ထောင်မတ်လာသော အတံကြီးက ရှည်ရှည်မျောမျောကြီး ဖြစ်ကြောင်း အထိအတွေ့ကို ခံစားပြီး မှန်းဆလိုက်မိသည်။ ရှေ့သို့ ထိုးထွက်ထောင်မလာပဲ အောက်သို့စိုက်ကာ ထောင်နေခြင်းက အမျိုးသားများ ဝတ်လေ့ဝတ်ထရှိသော အောက်ခံဘောင်းဘီမျိုး မဟုတ်မှန်း သူမ သိလိုက်သည်။ အရပ်အနည်းငယ် မြင့်သော ကောင်လေးရဲ့ လီးတံကြီးက အရပ်ပုသော သူမရဲ့ ဖင်ဆုံအထက်ပိုင်း စအိုအပေါ် ဖင်ညှောင့်ရိုးနားကို ကျကျနန လာထောက်ကာ ဖိမိနေသည်။ ခင်လေး အရသာတွေ တက်ပြီးရင်း တက်လာရတော့သည်။ ရှေ့မှထိုင်ခုံ သံတန်းကို မြဲမြံစွာ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ကိုယ်ကို အနည်းငယ် ကိုင်းကာ ဖင်ကြီးကို ကောက်ပြီး ပိုမိုဖိကပ်ကာ အရသာယူရင်း အိမ်အပြန်ခရီးကို လိုက်ပါလာခဲ့တော့သည်။ အောင်ကိုမင်း ဒီနေ့ အလုပ်ပြန် နောက်ကျသည်။ ကားက အလွန် ကြပ်နေသည်။ လမ်း (၃၀) မှာ တက်ပြီး ကားနောက်ပိုင်းမှာ နေရာယူရင်း လိုက်ပါလာစဉ် ပန်းဆိုးတန်းမှတ်တိုင်မှ တက်လာသော ဆရာမအကိတ်ကြီးတစ်ပွေကြောင့် အိမ်အပြန်ပါ နောက်ကျခဲ့ရတော့သည်။ ဖင်ဆုံကြီးကို အတင်းဖိကပ်ကာ လိုက်ပါလာသော ဆရာမက တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီး …။ အသက်ကြီးပေမယ့် ဖင်ဆုံကြီးက မာကျစ်နေသေးသည်။
သူ့လီးကို အတင်းဖိကပ်ရင်း အရသာယူနေပုံရသည်။ သိပ်လည်း မစွန့်စားရဲ တော်ကြာ ထအော်နေရင် ကားပေါ်က လူတွေ ဝိုင်းရိုက်မှာ စိုးရသည်..။ ဆရာမက မတော်တဆ မဟုတ်တော့ပဲ သိသိသာသာကြီး ကပ်ပွတ်နေခြင်းကြောင့် အောင်ကိုမင်း နည်းနည်းလှုပ်ရှားလိုက်သည်။ လီးကို ဖင်ဆုံကြီးနှင့် ထိုးကပ်ထားလိုက်ပြီး ကားအရှိန်နှင့် အတူ ညှောင့်ပေးနေလိုက်သည်။ ကံကောင်းချင်တော့ ဒီနေ့မှ အောက်ခံဘောင်းဘီကို အပွဝတ်ခဲ့မိခြင်းကြောင့် လီးက လွတ်လပ်စွာ တောင်မတ်နေနိုင်သည်။ ဆရာမကလည်း နောက်မှ လီးတံကြီး ကပ်ပေးထားတာကို အရသာယူနေပုံရသည်။ လုံးဝကို မငြင်း…။ “ မှတ်တိုင်…ပါတယ်……” ဆရာမက အနားမှ သူမဖိုင်တွဲကို လှမ်းယူကာ စပယ်ယာကိုပြောပြီး ထွက်သွားရာ အောင်ကိုမင်း ဆန့်တငံ့ငံ့ကြီး ဖြစ်ကျန်နေခဲ့ရသည်။ သူဆင်းရမည့် မှတ်တိုင်က နှစ်မှတ်တိုင်လောက် လိုသေးသည်။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုအခြေအနေမှာ စားခွင်ကောင်းကောင်း ရနေမှတော့ လက်မလွတ်ချင်တော့…။ ဆရာမနောက်မှ ကပ်ကာ လိုက်ဆင်းရင်း နောက်မှ မသိမသာ လိုက်လာခဲ့သည်။ ခင်လေးတစ်ယောက်မှာလည်း လီးအရသာကို တပ်မက်မိနေပေမယ့် ဆင်းရမယ့် မှတ်တိုင် ရောက်တော့မှာမို့ ဖိုင်တွဲကို ပြန်တောင်းယူရင်း ဆင်းလာခဲ့သည်။ လီးနဲ့ အတေ့ခံ ၊ အထောက်ခံထားခဲ့ရတာကြောင့် သူမ စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေက မတရားပင် စိမ့်ထွက်ကျနေသည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီလေး ခွဆုံတစ်ခုလုံး စိုစိ ရွှဲနစ်နေသည်။ နောက်မှ ကပ်ကာ ပါလာသော ခြေသံကြောင့် အမှတ်တမဲ့ လှည့်ကြည့်မိလိုက်သော ခင်လေး ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ ဖြစ်သွားကာ အခုနက ခံစားခဲ့ရသော အတွေ့အထိအရသာတွေ ပြန်ဆောင့်တက်လာသည်။
သူမ ဖင်ကြီးနှင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ် ပွတ်ထားခဲ့တဲ့ လီးပိုင်ရှင်လေးက နောက်မှာ…။ အောင်ကိုမင်း အနားသို့ တိုးကပ်လိုက်ပြီး ဆရာမနှင့် ယှဉ်လျှောက်ကာ စကားပျိုးကာ လမ်းခင်းလိုက်သည်။ “ ဆရာမ… ဒီနားမှာ နေတာလား…” “ အင်း…. ဟုတ်တယ်… မင်းကရော.. ဒီနားကပဲလား ” “ ကျနော်က… ရှေ့နားမှာ ဆရာမ..” ပြောစရာ စကားမရှိတော့ အောင်ကိုမင်း ဘာလုပ်ရမလဲ စဉ်းစားရသည်။ ဒါပေမယ့် အခြေအနေက သူ့အတွက် ဖန်တီးပေးနေသည်။ လမ်းထဲ ချိုးဝင်ခါနီး နေရာတွင် မီးတိုင်က မလင်းသဖြင့် မှောင်ရိပ်ကျနေသည်။ လူကလည်း ပြတ်နေပြန်သေးသည်။ ဒီတော့… “ အို…….. မင်း… မင်း ဘာလုပ်တာလဲ… လွတ်… လွတ်ပါ……” “ ဆရာမ ဖင်ကြီးနဲ့ ကားပေါ်မှာ ပွတ်ထားတာ ကျနော့်လီး အရမ်းတောင်နေပြီ..။ အဲဒါ ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ… ဆရာမ” အောင်ကိုမင်း လုပ်ရပ်က သူမကို တော်တော် တုန်လှုပ်သွားစေသည်။ လမ်းမှာ ရုတ်တရက် လှမ်းဆွဲကာ ဖက်ထားပြီး မေးလိုက်တဲ့ မေးခွန်းက သူမ စိတ်တွေ ဂယောက်ဂယက် ဖြစ်သွားရသည်။ “အိုး… အဲဒါ .. ငါနဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ… ဖယ်နော်… ဖယ်… အော်လိုက်ရမလား….” “ အော်ချင် အော်လေ… ဆရာမ နေတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ … ဆရာမပဲ အရှက်ရမှာနော်….” “ ဟင်… မင်း……… မင်း… ဘာ ဘာလုပ်ချင်တာလဲ….” “ ဆရာမကို…လိုးချင်တာ….” “ အို……” ကြားလိုက်ရတဲ့ စကားကြောင့် ခင်လေးတစ်ယောက် စိတ်တွေ လွင့်ကနဲ ဖြစ်သွားစေသည်။ ပက်ပက်စက်စက် ပြောလိုက်တဲ့ စကားသံကြောင့်လည်း သူမစိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီး ခံစားမိကာ စောက်ဖုတ်က ရှုံ့ကနဲ ဖြစ်သွားမိသည်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီပတ်ဝန်းကျင်မှာတော့ အရှက်ကွဲ မခံနိုင်..။ နှစ်ယောက်တည်းသိတဲ့ ကိစ္စ တစ်ရပ်ကွက်လုံး သိကုန်ရင် သူမပဲ အရှက်ရမှာမို့ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို မရေမရာ၊ ဇဝေဇဝါနဲ့ပဲ လျင်မြန်စွာ ချလိုက်မိသည်။ “ မောင်လေးရယ်… မမက အိမ်ထောင်နဲ့ပါကွယ်…. မဖြစ်နိုင်ပါဘူး… ကွယ်…” အသနားခံတဲ့ ပုံစံနဲ့ ချော့ကာ ပြောလိုက်သော စကားကြောင့် အောင်ကိုမင်း တွေကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ဒါပေမယ့် ဆော်ကြီးက အိမ်ထောင်ရှိပေမယ့် ရွနေတဲ့ ပုံစံကြီး..။ နောက်ပြီး ကြောက်တတ်ပုံလည်း ရသည်။ ဖြဲခြောက်ပြီး ရသလောက်တော့ ဂွင်ဖန်ကြည့်ချင် နေသေးသည်။ “ ဒါဆိုလည်း .. ဆရာမအိမ်ကို လိုက်ခဲ့မယ်ဗျာ…. ဆရာမပြောတာ ဟုတ်မဟုတ် သိရအောင်…” လမ်းပေါ်မှာ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အရှက်ကွဲဖို့ နီးစပ်သည်။ အိမ်မှာဆို လင်ကလည်း ဒုက္ခိတ၊ အဖော် အဒေါ်ကြီးကလည်း ညဘက် အိမ်ပြန်အိပ်သူမို့ သူမ တစ်ယောက်တည်း တိုးတိုးတိတ်တိတ် ရှင်းလို့ ရနိုင်လောက်သည်။ ဒါကြောင့် ထိုကောင်လေးရဲ့ တောင်းဆိုမှုကို လက်ခံကာ အိမ်သို့ ခိုးကြောင် ခိုးဝှက် ခေါ်သွင်းကာ သူမအိပ်ခန်းထဲအထိ ခေါ်ဆောင်လာခဲ့မိတော့သည်။ ဆေးအရှိန်တွေကြောင့် အိပ်ပျော်နေသော လင်ကို တစ်ချက်စစ်ဆေးလိုက်ပြီး မီးဖိုချောင်မှ အဖော်အဒေါ်ကြီးကို ပြန်လွတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမ အိပ်ခန်းထဲမှာ အခန့်သား ထိုင်နေတဲ့ ဘသားချောလေးဆီ ပြေးရပြန်တော့သည်။
အခန်းတံခါးကို ပိတ်၍ ဝင်လာပြီး ထိုင်နေသော ကောင်လေးကို အသနားခံသော အကြည့်လေးဖြင့်…. “ မောင်လေးရယ်…. မင်းက အဒေါ်ရဲ့ တူသား အရွယ်ပါကွယ်… မသင့်တော်ပါဘူး…” “ ဟားဟား…. ဆရာမရယ်… ချက်ချင်းကြီး အဒေါ်တွေ ဘာတွေ လုပ်မနေပါနဲ့..။ ကျနော့်နာမည် အောင်ကိုမင်း……။ မင်းမင်းလို့ ခေါ်…။ ဆရာမနာမည်က……” “ ခင်လေး…ပါကွယ်….” “ ကျနော်က မခင်လေးလို့ ခေါ်မယ်..” “ ဟို….. မင်း… ပြန်ပါတော့လားကွယ်…. နော်….” “ ဟင်းဟင်း…. မခင်လေးကလည်း ကားပေါ်မှာ မခင်လေး ဖင်ကြီးနဲ့ ပွတ်ပေးထားတဲ့ ကျနော့် လီးကြီးကို မေ့ပစ်လိုက်ပြီပေါ့ .. ဟုတ်လား…” “ အို…ကွယ်….မင်းကလည်း…..” “ မခင်လေး ယောက်ျားက လေဖြတ်နေတာ ဆိုတော့ လိုးမပေးနိုင်ဘူး မဟုတ်လား…” အိမ်ထဲသို့ ဝင်လာပြီးကတည်းက အခြေအနေမှန်ကို နားလည်သွားတဲ့ အောင်ကိုမင်းရဲ့ အမေးစကားကို ခင်လေး ပြန်မပြောနိုင်ပဲ ဆွံ့အနေရတော့သည်။ “ ဖြေလေဗျာ…. မဖြေရင် ဒီနားမှာ … မခင်လေး အကြောင်းတွေ လျှောက်ဖွပစ်မှာနော်….” “ ဟို….အဲလိုတော့ မဟုတ်တာတွေ လျှောက်မလုပ်ပါနဲ့ ကွယ်…..” “ ဒါဆို… ကျနော် မေးသမျှ အကုန်ဖြေမှာလား…” “ ဖြေ… ဖြေပါ့မယ်…..” “ မခင်လေး ယောက်ျားက ဘယ်တုန်းက လေဖြတ်သွားတာလဲ……”။ “ ကြာပြီ…. ခြောက်နှစ်ကျော်သွားပြီ…” “ ဟာ…. ဒါဆို.. မခင်လေးကို မလိုးပေးနိုင်တာ ကြာပြီပေါ့….။ ဒီကြားထဲ ဘယ်သူ့ကို အလိုးခံသေးလဲ…” မင်းမင်းရဲ့ မေးခွန်းတွေက တစ်တစ်ခွခွတွေမို့ သူမ ပြန်ဖြေဖို့ နှုတ်မရဲ။ ဘယ်လို ပြန်ဖြေရမလဲ မသိ။ ပါးစပ်က ဘယ်လိုမှ မထွက် ဖြစ်နေသည်။
“ ဖြေလေ ဗျာ..” “ ဟို…. ကွာ…. ဘယ်သူနဲ့မှ….. မ.. မဖြစ်..” “ ဒါဆို….. ကားပေါ်မှာ ကျနော့်လီးနဲ့ တေ့ခံထားရတော့ အလိုးခံချင်လာတာပေါ့….” “ မင်းမင်းရယ်… မမ ပြောလို့ မထွက်ဘူး…. ကွယ်…” “ ကောင်းပြီလေ.. ဒါဆိုလည်း ခေါင်းငြိမ့်ပြ…..” ခင်လေး လေးတွဲ့စွာ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ “ ကဲ…. ဒါဆိုလည်း အဝတ်တွေ ချွတ်ရအောင်…” “ အို…….. ဘာလုပ်မလို့လဲ…” “ မခင်လေးကို …. လိုးပေးမလို့ပေါ့ …. ဟဲဟဲ….” ခင်လေးတစ်ယောက် ဖင်ဆော့မှုကြောင့် အခုလိုထိ ဖြစ်လာရတာကို မကျေနပ်ပေမယ့် မသိစိတ်တွေက လွမ်းမိုး အနိုင်ယူခြင်း ခံလိုက်ရတော့သည်။ သူမကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို တစ်လွှာချင်း ချွတ်ပစ်နေတဲ့ မင်းမင်းရဲ့ လက်တွေအောက်မှာ တစ်သွေမတိမ်း လိုက်နာ လုပ်ဆောင်ပေးနေမိတော့သည်။ မင်းမင်းက ဆော်ကြီးကို အကြပ်ကိုင်ကာ ခိုင်းစေနေပုံက ရင့်လှသည်။ ကုတင်ခြေရင်းမှာ ထိုင်နေရင်း အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ခိုင်းနေရင်း သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး လီးကိုဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုနေသည်။ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်မကပ်တော့ပဲ ဗလာကျင်းသွားပြီးဖြစ်တဲ့ ဆရာမခင်လေးရဲ့ အလှက အခုမှ ပိုမိုပွင့်ထွက်လာသည်။ ကလေးမမွေးဖူးသေးသဖြင့် ဝမ်းဗိုက်သားလေးက ချပ်ယပ်နေပြီး နို့အုံကြီးတွေကလည်း တင်းရင်းချွန်ထွက်နေကာ ငှက်ပျောဖူးကြီးတွေလို တုန်ခတ်နေသည်။ ပေါင်တံကြီးတွေကလည်း တုတ်ခိုင်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး ဖွေးဆွတ်နေသည်။ သူမကို ကြည့်ပြီး အရသာခံကာ ဂွင်းတိုက်နေတဲ့ မင်းမင်း လီးတံကြီးကို ဒေါ်ခင်လေးဦး တပ်မက်စွာ ကြည့်နေမိသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကလည်း အလိုလို ဖောင်းထကာ နှစ်ရှည်လများ ပြတ်လပ်နေခဲ့ရသော လီးအရသာကို ငံ့လင့်လွန်းရသဖြင့် အရည်တွေပင် ယိုစီး စိမ့်ကျနေပြီ..။ စိတ်တွေလည်း ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့..။ ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်နေတဲ့ မင်းမင်းကို အိပ်ရာပေါ်သို့ တွန်းလှဲပစ်လိုက်တော့သည်။
ထို့နောက် ကုတင်ပေါ်သို့ တက်ကာ မင်းမင်းကိုယ်ပေါ် ကားယားခွထိုင်လိုက်ပြီး လီးတံကြီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ကာ သူမ စောက်ဖုတ်အဝသို့ တေ့ကပ်ယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် ရှေ့သို့ အနည်းငယ် ကုန်း၍ လက်ထောက်လိုက်ပြီး ဖင်ဆုံကြီးကို တဖြည်းဖြည်းချင်း ရှေ့နောက် လှုပ်ရှားကာ ပွတ်တိုက်ပြီးမှ ဖိချသွင်းယူလိုက်သည်။ “ ပြွတ်….. အ…အီး…… အိ…. အင့်…. အိုး…..ဟင်း… ကျွတ်..” လီးကို အဆုံးထိ ဖိချ သွင်းပစ်လိုက်ပြီး အရသာခံကာ ဖင်ဆုံကြီးကို နှဲ့ဝိုက်ကာ မွေ့ရမ်းပစ်လိုက်သည်။ “အိုး… မခင်လေး တော်တော် ခံချင်နေတာပဲ…။ ဆောင့်စမ်းပါ.. မမရ.. ဖင်ကြီးကို ဖိဖိပြီး ပစ်ဆောင့်စမ်းပါ…။ အား……. အိုး…” မင်းမင်းက မခင်လေးရဲ့ စိတ်တွေကို မီးမြိုက်ပေးသလို ဆွပေးလိုက်ရင်း အောက်မှ ပင့်ကာ ဆောင့်တင်ပေးလိုက်သည်။ “ အို…… အိ…… အင်း…အ….. ထိတယ်ကွယ်… အ… အင့်……. ကျွတ်ကျွတ်….. မင်းမင်း ရယ်… ကောင်းလိုက်တာကွယ်….” စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားသဖြင့် မခင်လေး အခေါ်အဝေါ်တွေက နူးညံ့ကာနေသည်။ ဖင်ကြီး ကုန်းကာ ခွဆောင့်နေသောကြောင့် ဝဲနေသော မငြိမ်းခင်လေး နို့ကြီးနှစ်လုံးက အိပ်မွေ့ချနေသလို။ မင်းမင်းက ဝဲခါနေသော နို့နှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် တင်းတင်း ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ရင်း အောက်မှ ကော့ပင့် ဆောင့်ပေးနေသည်။ မခင်လေးကလည်း ဖင်ဆုံကြီးကို မြှောက်မြှောက်ပြီး အတင်းပင် ဆောင့်လိုးချနေသည်။ “ ဆောင့်… မခင်လေး… စိတ်ကြိုက် ဆောင့်စမ်းပါ.. အား… ဖင်ကြီးတွေ တအားနဲ့ ဆောင့်ချ.. အ….” “ အိုး…. မောင်ရယ်… ထိတယ်ကွယ်…. အီး.. အင်း… ဟင်း… အား.. အား… အိ.. ပင့်ဆောင့်ပေးပါဦး… အား…. ဟုတ်ပြီ… ထိတယ်… အ… အမလေး… မမ.. ပြီးခါနီးပြီ.. အ.. အ… ပင့်ဆောင့်… အား… အိုး.. ညှစ်စမ်းပါ… နို့တွေကို ညှစ်.. အား….. အို.. ဆောင့်………” မခင်လေး တစ်ယောက် အရမ်းကို နှာထန်လွန်းနေသည်။
အနှစ်နှစ် အလလ ငတ်ပြတ်နေခဲ့ရတဲ့ လီးကို စိတ်ကြိုက် အပေါ်မှ ဆောင့်လိုးနေရသဖြင့်လည်း ကာမစိတ်တွေက ထိန်းမရဖြစ်ကာ ပါးစပ်မှ တစ်တစ်ခွခွ စကားတွေ ဒရစပ်ပြောပြီး ဖိလိုးနေတာ မရပ်..။ မင်းမင်းကလည်း ဆော်ကြီး နှာထန်ပုံကို အကြိုက်တွေ့ကာ နို့တွေကို ပြတ်ထွက်မတတ် ညှစ်ကိုင်ရင်း အောက်မှ ကော့ကော့ပြီး ပင့်လိုးပေးနေသည်..။ “ အား….. ဖတ်… ဖတ်…… ဖွတ်… အီး… အ… အမလေး… အ………. ထွက်ပြီ…. အား… အ… အမေရေ… အား….. ဟင်း……” မခင်လေး တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခါကာ ဖင်ဆုံကြီးကို အတင်းဖိချဆောင့်လိုးပြီး စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့သည်..။ မင်းမင်းလည်း ဆော်ကြီး ပြီးသွားပြီဆိုတာနဲ့ နို့တွေကို ဆုပ်ညှစ်ကိုင်ထားရာမှ လက်လွတ်ကာ ဖင်ကြီးတွေကို ဆွဲဖြဲပြီး အောက်မှ အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တော့သည်..။ ကားပေါ်မှာကတည်းက တောင်နေခဲ့ရတဲ့ လီးက မထိန်းနိုင်တော့ပဲ စက်သေနတ်ပစ်သလို ပစ်ပစ်ဆောင့်ရင်း လရည်တွေကို စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်သည်..။ မခင်လေးမှာ သူမ စိတ်ကြိုက် ဆောင့်လိုးပြီး စောက်ရည်တွေ ဒလကြမ်း ထွက်နေချိန်မှာပင် ပင့်ဆောင့်လိုးခံရပြီး လရည်တွေ ပန်းဝင်လာမှုကြောင့် နောက်တစ်ချီထပ်ကာ ပြီးသွားရတော့သည်..။
စင်္ကာပူနိုင်ငံ ရောက်နေတဲ့ ဝင့်ဝါတစ်ယောက်မှာ စူပါမားကတ်တစ်ခုတွင် အလုပ်လုပ်နေရင်း အလုပ်နှင့် နီးသော တိုက်ခန်းတွင် ငှားရမ်းနေထိုင်ခဲ့သည်..။ တရုတ်လူမျိုး အများစုဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသော စင်္ကာပူနိုင်ငံတွင် တရုတ်ဘာသာစကားက ပြည်ပရောက်သော သူမတို့အဖို့ အလွန်အရေးပါလှသည်..။ ဝင့်ဝါ ကံကောင်းချင်တော့ အခန်းဖော်က မြန်မာနိုင်ငံဖွား တရုတ်ကပြားမ တစ်ယောက်ဖြစ်ကာ စရောက်ကတည်းက အတူနေထိုင်ခဲ့ကြသဖြင့် တရုတ်စကားကို ထမင်းစား ရေသောက်တော့ ဝင့်ဝါ ပြောတတ်နေပြီ..။ အလုပ်မှာလည်း အဆင်ပြေကာ သူဌေးနှင့်လည်း ပနံသင့်လှသဖြင့် ဝင့်ဝါ ကံကောင်းလှသည်..။ စင်္ကာပူ ဒေါ်လာ (၁၈၀၀) ရသော အလုပ်မို့ မြန်မာငွေနှင့်ဆို ဆယ်သိန်းကျော်လောက် လစဉ် ဝင်ငွေ ရှိနေသည်..။ မိဘတွေက သူမ တက္ကသိုလ် တက်နေစဉ်က ဆုံးပါးသွားခဲ့သဖြင့် သူမကို စောင့်ရှောက်ခဲ့သော ဦးလေးတို့ လင်မယားကို လစဉ် (၃) သိန်းကျော် ထောက်ပံ့နိုင်ခဲ့သည်..။ ဒါ့အပြင် တစ်ကိုယ်ရေ တစ်ကာယ သမားမို့ နိုင်ငံခြားမှာ စားရေး သုံးရေးကအစ အဆင်ပြေစွာ နေနိုင်ခဲ့သည်..။ စင်္ကာပူရောက် အချို့ မြန်မာမတွေလို မိဘပို့ပေးတဲ့ငွေနဲ့ ကျောင်းလာတက်၊ အသုံးအဖြုန်းကြမ်းကြတဲ့အခါ ငွေလိုအပ်တဲ့အချိန် စပွန်ဆာရှာ၊ စပွန်ဆာအကြိုက် မိမိတို့ အသွေးအသားတွေကို ပေးလှူနေရတဲ့ မိန်းကလေးတွေထက် ဝင့်ဝါက သာပါသည်။ နောက်ပြီး ချစ်သူရည်းစားလည်း မထားခဲ့..။ ဝင့်ဝါက ခဲမှန်ဖူးတဲ့ စာသူငယ်မလေးမို့ ယောက်ျားတွေကို ကြောက်ရွံ့နေတာကြောင့် အေးဆေးနေခဲ့တာ သုံးနှစ်လောက်ရှိခဲ့ပြီ..။
အလုပ်နားရက်မှာ တစ်ချို့တွေ ဘဲနှင့် လျှောက်လည်နေကြချိန် အခန်းဖော်နှင့် ဝင့်ဝါကတော့ အခန်းထဲမှာ..။ မြန်မာနိုင်ငံမှာ တစ်မြို့တည်း သားချင်းတောင် မသိချင်ယောင်ဆောင်နေကြပေမယ့် သူများနိုင်ငံမှာတော့ ရွေမြန်မာတွေ တည့်ကြသည်..။ မြန်မာအချင်းချင်း ခင်ကြ မင်ကြ၊ နောက်.. ကြိုက်ကြ၊ အဲဒီနောက်မှာ လိုးကြ ခံကြပေါ့..။ ယောက်ျားနဲ့ ကလေးရှိကြတဲ့ အအိုမတွေကလည်း အပျိုလုပ်ပြီး ရည်းစားထား၊ နောက် အတူနေ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေကြတာကို ဝင့်ဝါ ကြားနေမြင်နေ ရသည်..။ နောက်မှ ကွိုင်တွေတက်ပြီး အရှုပ်တွေ ပေါ်လာကာ ပြဿနာ ဖြစ်ကြတာတွေကို ဝင့်ဝါကြောက်သည်..။ ဒါကြောင့်လည်း အေးအေးဆေးဆေးပဲ နေခဲ့သည်…။ ဝင့်ဝါ အေးအေး နေသလောက် အခန်းဖော် တရုတ်ကပြားမ ကျင်သီဆွေကတော့ ပွေးချက်က ကမ်းကုန်သည်..။ အသားက တရုတ်မဖြစ်တာကြောင့် ဖွေးဆွတ်နေကာ ပြည့်ဖြိုးတဲ့ အသားဆိုင်တွေနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်..။ တကယ့် စင်္ကာပူ နိုင်ငံသူတစ်ယောက်လိုပင်..။ တရုတ်စကားကလည်း ကျွမ်းကျင်တာပါသည်..။ ကျင်သီဆွေက ရသမျှ လစာကို အကုန်လုံး သုံးနေသူမို့ ဝတ်တာစားတာက တကယ့် ဟော့ရှော့..။ နောက်ပြီး ဘဲတွေကလည်း တစ်ပွေပြီး တစ်ပွေ ထားသည်..။ တစ်ခါတစ်လေ နှစ်ယောက်သုံးယောက် တစ်ပြိုင်တည်း ..။ သူတစ်ယောက်တည်း ပတ်ရှုပ်နေသူ..။ ဒါပေမယ့် ကျင်သီဆွေရဲ့ စိတ်က တစ်မျိုး..။ ဘဲတွေနဲ့ ဘယ်လောက်ပဲ နေနေ သူမရဲ့ ဆန္ဒက လိုးနေခံနေတုန်းခဏသာ ပြည့်ဝကျေနပ်သည်..။
နောက်ယောကျ်ားတစ်ယောက်နဲ့ ထပ်မနေချင်တော့..။ ကျင်သီဆွေရဲ့ ကာမစိတ်ရမ္မက်က လိင်တူ မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ အတူ ပျော်ပါးရခြင်းကို စွဲလမ်းနှစ်ခြိုက်သူ တစ်ယောက်ပင်..။ ဒါကြောင့် အခန်းဖော် ဝင့်ဝါကို ဖူးဖူးမှုတ်မတတ် ချစ်ခင်သည်..။ သူမရဲ့ စိတ်ရမ္မက်တွေအတွက် ဝင့်ဝါနှင့်အတူ ဖြေဖျောက်ရတာကို နှစ်သက်သည်..။ ပလာဇာအောက်တွင် ရောင်းချသော ယောက်ျားတန်ဆာအတု ဆိုဒ်စုံဝယ်ထားပြီး ရုံးအားရက်တွေတွင် ဘဲတွေကိုခေါက်ထားကာ ဝင့်ဝါနှင့်အတူ လိင်တူ ဆက်ဆံကြသည်..။ နှစ်ယောက်သား မျော့မျော့သာ ကျန်တဲ့အထိ အချီပေါင်းများစွာ ပြီးမှ ကျင်သီဆွေတစ်ယောက် ရပ်တော့သည်..။ ဝင့်ဝါမှာလည်း တက္ကသိုလ်တက်စဉ်က ကိုယ်ကြုံတွေ့ခဲ့ရဖူးတဲ့ ကာမအရသာ မစို့မပို့လေးကို အခု ရေခြားမြေခြားမှာ လိင်တူမိန်းမတစ်ယောက်နဲ့မှ ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင် ခံစားတတ်လာခဲ့ရတော့သည်..။ ဦးလေးဖြစ်သူ လေဖြတ်သွားကြောင်း ကြားသိရချိန်တွင် ဦးလေးမိန်းမ အန်တီခင်လေးထံသို့ပင် သူမတို့ရဲ့ အဖော် လိင်တုကြီးတစ်ခုကို ပို့ပေးကာ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်ဆန္ဒအတွက် နားလည်ပေးနိုင်တဲ့ အခြေအနေအထိ ကာမအရသာထူးကြီးကို သိရှိ ခံစားတတ်ခဲ့ပြီ..။ သို့ပေမယ့် ဝင့်ဝါတစ်ယောက် လူဖြစ်ရကျိုး မနပ်သေးပါ..။ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ လီးဆိုတဲ့ သက်ရှိ အချောင်းကြီး သူမစောက်ဖုတ်ထဲ အဝင်မခံရဘူးသေးပေ..။ တက္ကသိုလ် တက်စဉ်က ကျူတာဆရာတစ်ယောက်ရဲ့ အကြင်နာမိုးများ အောက်မှာလည်း ယစ်မူးသာယာခဲ့ဖူးသည်..။ သူမရဲ့ ရင်သားမို့မို့မောက်မောက်တွေက ထိုဆရာရဲ့ လက်ဝါးပြင်အောက်မှာ ပြားပြားဝပ်ခဲ့ဖူးသည်..။ သူမတင်သား ဝိုင်းဝိုင်းကြီးတွေကို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်ခြင်းကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ခံခဲ့ဖူးပါသည်..။
ဒါပေမယ့်…။ အပျိုအရွယ်လေးမို့ အထိအတွေ့အောက်မှာ သာယာနစ်မူးခဲ့ပေမယ့် သူမရဲ့ အပျိုစဉ်ဘဝလေးကိုတော့ ကာကွယ်ထိန်းသိမ်းနိုင်ခဲ့ပါသည်..။ အဲဒီအတွက် ကံကောင်းမှုက အိမ်ထောင်ရှင်တစ်ယောက်ဖြစ်နေတဲ့ သူမရဲ့ ချစ်ဦးသူအကြောင်းကို စောစီးစွာ သိရှိကာ ရှောင်ဖယ်နိုင်ခဲ့ပြီး ယောက်ျားတွေကို ခပ်စိမ်းစိမ်းပဲ ဆက်ဆံခဲ့တော့သည်..။ စင်္ကာပူသို့ ရောက်တဲ့အချိန်ကတည်းက အခန်းဖော် ကျင်သီဆွေက ဝင့်ဝါကို အစစအရာရာ ကူညီခဲ့သည်..။ မိဘတွေ မရှိတော့တဲ့ ဝင့်ဝါကို ကျင်သီဆွေက စာနာ သနားခဲ့သလို အိမ်ထောင်ကွဲ မိသားစုမှ ကျင်သီဆွေကိုလည်း ဝင့်ဝါက ဂရုဏာ ပိုခဲ့ရသည်..။ ဒီလိုနှင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နားလည်မှုတွေကနေ စိတ်ရမ္မက် အာသာဖြေဖျောက်ဖော်တွေ ဖြစ်လာခဲ့ကြရတော့သည်..။ ဝင့်ဝါရဲ့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ လိင်တန်စစ်စစ် မဝင်ခဲ့ဘူးတဲ့ စောက်ဖုတ်အုံ ဖောင်းဖောင်း နုနုရွရွကြီးကို ကျင်သီဆွေက လီးတုကြီးနဲ့ ပက်ပက်စက်စက် ထိုးဆွကလိကာ လိုးပေးခြင်းကို ဝင့်ဝါ နှစ်သက် ကျေနပ်နေတတ်ပြီ..။ ကျင်သီဆွေရဲ့ လီးပေါင်းစုံ အလိုးခံဖူးတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလည်း ဝင့်ဝါ ဖြဲကာ လျှာထိုးယက်ပေးခဲ့တဲ့ အကြိမ်ပေါင်း မနည်းတော့။ ဒီလို လိင်တူ မိန်းမနှစ်ယောက် စပ်ယှက်ရတဲ့ အရသာကို ညပေါင်းများစွာ ဖြတ်ကျော်ပြီး ဝင့်ဝါတစ်ယောက် ယောက်ျားတွေကို မေ့ထားနိုင်ခဲ့သည်..။ ကျင်သီဆွေကတော့ ဘဲတွေ တစ်ပွေပြီး တစ်ပွေ ထားကာ ရည်းစားတွေ အလိုကျ အလိုးခံပြီး သူမအတွက် အလိုးခိုင်းစရာ သတ္တဝါတစ်ကောင်လောက် အဖြစ်သာ သတ်မှတ်ထားခဲ့သည်..။
ထို ဘွိုင်းဖရင့်တွေကို ဝင့်ဝါနဲ့ စောက်ဖုတ်ချင်း ပွတ်ကာ အရသာ ယူရတာလောက် ဖီလင်မထား..။ ဒီလိုနဲ့ ဖြတ်ကျော်လာခဲ့တဲ့ နေ့ရက်တွေက တစ်နှစ်ပြီး တစ်နှစ် ကုန်လွန်လာခဲ့သည်..။ အလုပ်ခွင်ဝင်လာတဲ့ ရက်တွေက ရက်မှန်ခဲ့သဖြင့် ဝင့်ဝါတစ်ယောက် ခွင့်တစ်လရကာ မြန်မာနိုင်ငံသို့ ခေတ္တအလည်ပြန်ခွင့် ရခဲ့သည်..။ “ ဝင့်ဝါရယ်… ဆွေတော့ .. ဘယ်လိုနေခဲ့ရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူးကွယ်…” “ ဆွေရယ်… ဝင့်ဝါ ပြန်လာမှာပေါ့.. အဲဒီကျမှ အတိုးချပြီး ချစ်ကြမယ်လေ… နော်… ခစ်ခစ်..” “ မြန်မြန် ပြန်လာခဲ့နော်… ဝင့်ဝါ…” “ အင်းပါ.. ဆွေရဲ့… ဒါနဲ့ ဆွေ အခုလက်ရှိ ဘဲက ဆွေ့ကို စိန်လက်စွပ်နဲ့ လက်ထပ်ခွင့် တောင်တယ်ဆို….” “ ဟင်းဟင်း… ဝင့်ဝါရယ်.. ဆွေက အဲဒါ ဘာလုပ်ရမှာတုန်း…။ စိန်လက်စွပ်က ဟိုတစ်ခေါက်က အတူနေတုန်းက လီးစုပ်ပေးလိုက်တာကို ခိုက်ပြီး ဖြစ်လာတဲ့ ကိစ္စပါကွာ..။ ဆွေကတော့ စိန်လက်စွပ်ထက် အဲဒီကောင် ဆွေ့ဖင်ပေါက်ကို ယက်ပေးတာပဲ ပိုခိုက်တာ… ဟင်းဟင်း…….” “ ဆွေပြောတော့ အဲဒီကောင်က ဒီနိုင်ငံသားဆို… သူ့ကိုယူလိုက်ရင် ဆွေ အေးဆေး ဖြစ်သွားပြီပဲ…” “ ဆွေ စဉ်းစားထားပါတယ်…။ ဆွေ သူ့ကိုယူလိုက်ရင် ရလာမယ့် အခွင့်ရေးတွေက မနည်းဘူးကွ…။ ဝင့်ဝါအတွက်လည်း အဆင်ပြေအောင် ညှိပြီးမှ ဆုံးဖြတ်မှာပါ..” စင်္ကာပူနိုင်ငံသား တစ်ယောက်ဖြစ်လျှင် ရရှိနိုင်မယ့် အခွင့်အရေးတွေက မြင့်လှသဖြင့် ဘယ်သူမဆို လက်မလွတ်ချင်ကြ..။ ဝင့်ဝါရဲ့ အခန်းဖော် ကျင်သီဆွေကတော့ ဒါတွေထက် ဝင့်ဝါရဲ့ နူးညံ့တဲ့ အထိအတွေ့လေးတွေကိုပဲ မက်မပြေနိုင်ပဲ အာရုံရှိနေသည်..။ ဒီလိုနဲ့ ဝင့်ဝါတစ်ယောက် မြန်မာနိုင်ငံသို့ ခေတ္တ ခြေချခွင့် ပြန်ရခဲ့ပြီး ဦးလေးနဲ့ အဒေါ်ဖြစ်သူတို့ထံသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့ရတော့သည်..။ မခင်လေးတစ်ယောက် မင်းမင်းနှင့် ဖြစ်ပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်း အနှစ်နှစ်အလလ ငတ်မွတ်တောင့်တမှုတွေကို စဉ်ဆက်မပြတ် ဖြည့်ဆည်းနေခဲ့မိတော့သည်…။ ရုံးတက်ရက်ဆိုလျှင် အိမ်ပြန်ချိန်၌ မင်းမင်းနှင့် အချိန်းအချက်ပြုကာ အိမ်သို့ ခေါ်ဆောင်လာခဲ့ပြီး ညဝက်လောက်အထိ ထင်တိုင်းကျဲ လိုးကြဆော်ကြသည်..။
ပိတ်ရက်တွေဆိုရင်တော့ အိမ်ဖော် အဒေါ်ကြီးကို အနားပေးကာ တစ်နေကုန် တစ်ညလုံး မင်းမင်းကို အိမ်ခေါ်ထားပြီး နှစ်ဦးသား ကာမအရသာထူးကို နိုက်နိုက်ချွတ်ချွတ် ခံစားခဲ့ကြသည်..။ လူငယ်ဖြစ်တဲ့ မင်းမင်းက နှာထန်လှတဲ့ မခင်လေးရဲ့ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေကို နည်းလမ်းပေါင်းစုံဖြင့် ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့သည်..။ အောကား ဖွင့်ကာပြပြီး အဲဒီအထဲက ပုံစံတွေအတိုင်း လိုးကြဆော်ကြသည်..။ မခင်လေးတစ်ယောက် သူမရဲ့ တူသားအရွယ် ကောင်လေး မင်းမင်းက စေခိုင်းရာ ကရတဲ့ ကာမရမ္မက်ထန်တဲ့ ရုပ်သေးရုပ်လေးတစ်ရုပ် ဖြစ်နေပါတော့သည်..။ မခံစားဖူးတဲ့ ကာမအရသာဆန်းတွေကို မင်းမင်းက ခံစားတတ်စေခဲ့သည်..။ မခင်လေးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးက မင်းမင်းနဲ့ မပတ်သက်တဲ့ နေရာ ဆိုတာ မရှိတော့..။ အပေါက်စုံအောင် အလိုးခံခဲ့ရဖူးပြီ..။ စုပ်ခဲ့ရဖူးပြီ..။ မှုတ်ခဲ့ဖူးပြီ..။ မခင်လေးဟာ ကာမရမ္မက်ရဲ့ သားကောင်ဆိုလည်း ဟုတ်နေပြီ ဖြစ်သည်..။ နေ့စဉ်ရက်ဆက်ဆိုသလို ခံစားနေရတဲ့ ကာမအရသာဟာ တူမတော် ဝင့်ဝါ ပြန်ရောက်လာချိန်မှာတော့ လစ်ဟာခဲ့ရတော့သည်..။ ဒါကြောင့် မခင်လေးတစ်ယောက် အိပ်ရာထက်မှာ လူးကာလွန့်ကာ ဖြစ်လို့နေရတော့သည်..။ ဒီလို မခင်လေးတစ်ယောက် ရမ္မက်ဆန္ဒတွေနဲ့ လူးလှိမ့်ကာ သူမကို လိုးခဲ့ ဆော်ခဲ့တဲ့ မင်းမင်းရဲ့ လီးကြီးကို မှန်းဆ တမ်းတနေတုန်းမှာပဲ…. “ အန်တီခင်လေး…. ဝင့်ဝါ ပို့ပေးလိုက်တဲ့ ဟာကြီး မသုံးကြည့်ဘူးလား…” စင်္ကာပူက အချစ်ဆုံး အခန်းဖော် ကျင်သီဆွေရဲ့ အထိအတွေ့တွေကို သတိရနေတဲ့ ဝင့်ဝါတစ်ယောက် အန်တီခင်လေးနဲ့ သစ်ဆန်းတဲ့ အထိအတွေ့ကို ခံစားကြည့်ဖို့ မခင်လေး အခန်းထဲသို့ ဝင်လာစဉ် ကုတင်ပေါ်မှာ စိတ်ကူး ဖီလင်ယူနေတဲ့ အန်တီခင်လေးကို ကြည့်ပြီး မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်..။ အတွေးအာရုံထဲမှာ နစ်မျှောနေတဲ့ မခင်လေးဟာ တူမတော်ရဲ့ ရုတ်တရက် အမေးစကားကြောင့် ဆွံ့အကာ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်သွားသည်..။
“ မရှက်ပါနဲ့.. အန်တီခင်လေးရဲ့ ..။ ဝင့်ဝါလည်း အန်တီခင်လေးလိုပဲ လိုအပ်လာလို့ လာခဲ့တာ…သိလား… ။ ဝင့်ဝါတို့ အတူတူ ဖြည့်ဆည်းရင်း ပျော်ကြမယ်လေ… နော်..” ဝင့်ဝါက အခန်းတံခါးကို စေ့ပိတ်လိုက်ပြီး အသင့်ယူဆောင်လာတဲ့ စင်္ကာပူက ပါလာတဲ့ လီးတုကြီးကို ကိုင်ကာ ကုတင်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်လာတော့သည်..။ အခန်းထဲက လင်းထိန်နေတဲ့ မီးချောင်းရောင်အောက်မှာ ညဝတ်အင်္ကျီ ကိုယ်စီနှင့် မိန်းမပျိုတစ်ယောက်၊ မိန်းမကြီးတစ်ယောက်တို့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တွေဟာ ပူးကပ်သွားကြ၏။ ကျမဟာ နေ့စဉ်ရက်ဆက် လင်ငယ် ကာမဘီလူးလေး မင်းမင်းနဲ့ လိုးခဲ့ကြတဲ့ ခံစားမှုတွေကို စားမြှုံ့ပြန်ပြီး ဖီးလ်ယူနေတုန်းမှာပဲ တူမတော် ဝင့်ဝါဟာ ရောက်ရှိလာပါတော့တယ်..။ အခုတော့ ကျမရဲ့ ရင်သားထွားထွားကြီးတွေကို ဖျစ်ညှစ်ကိုင်တွယ် စမ်းကြည့်ပြီး ညဝတ်အင်္ကျီခါးမှ ကြိုးစလေးကို ဆွဲဖြုတ်ချလိုက်ပါတော့တယ်..။ ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်သွားတဲ့ ကျမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်ပြီး ဘေးမှ နေရာယူလိုက်ကာ ဝင့်ဝါကိုယ်တိုင်လည်း သူမညဝတ်အင်္ကျီကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပါတော့တယ်…။ “ အန်တီခင်လေးကို ဝင့်ဝါရဲ့ အတွေ့အကြုံတွေ လက်တွေ့ပြမယ်…။ အန်တီခင်လေး ခံစားကြည့်ပေါ့….. အင်း…. ဟင်း…. ဟင်း…….” ဝင့်ဝါက ကျမရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို ဖိကပ်စုပ်နမ်း လိုက်ပါတယ်…။ ယောက်ျားနှစ်ယောက်နဲ့ ပက်ပက်စက်စက် ထိတွေ့အလိုးခံဖူးပေမယ့် ဒီလို မိန်းမချင်း ထိတွေ့မှုကို မခံစားဖူးတဲ့ ကျမဟာ ရင်ဒိတ်ဒိတ်ခုန်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ပူထူရှိန်းဖိန်းသွားရပါတယ်။ နောက်ပြီး ဝင့်ဝါက ရမ္မက်ပြင်းပြင်းနဲ့ နမ်းစုပ်တော့ ကျမစိတ်တွေ ဟုန်းကနဲ ထကြွလာရတယ်… ရှင်…။ တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ ကျမရဲ့ နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပစ်နေတာကလည်း ကြမ်းတမ်းလွန်းလှပါတယ်..။
နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုလည်း ဆွဲညှစ် ကစားပေးနေတယ်..။ အဲဒီကနေ ဝင့်ဝါရဲ့ လက်က အောက်သို့လျှောဆင်းသွားပြီး ကျမရဲ့ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို အုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ် လိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ…. “ အို………ဝင့်ဝါရယ်…” ကျမနှုတ်မှ မချင့်မရဲ ညည်းတွားမိလိုက်ပါတယ်…။ သွေးသားတွေလည်း အရမ်းပဲ ဆူဝေလာပြီ..။ “အန်တီခင်လေး စောက်ဖုတ်ကြီးက အရည်တွေ ရွှဲနေပြီပဲ…။ သိပ်တောင် နှူးစရာ မလိုတော့ဘူး..။ ဝင့်ဝါရဲ့ ပစ္စည်းအသစ် မိတ်ဆက်ပွဲလေး စလိုက်တော့မယ်နော်…” “ ဝင့်ဝါရယ်.. သမီး သဘောပဲ..။ အန်တီတော့ ဘယ်လို ခံစားရမှန်းတောင် မပြောတတ်တော့ဘူး…” “ ခစ်ခစ်…. နောက်ပြီးရင် ဒီထက်ဆန်းတာတွေ လာဦးမယ်လေ… အန်တီခင်လေးရဲ့…” ဝင့်ဝါက ကုတင်ပေါ်မှ ထကာ ခြေရင်းတွင် ချထားသော သူမယူလာတဲ့ လီးတုကြီးကို လှမ်းယူလိုက်ပါတယ်..။ ဝင့်ဝါလက်ထဲက ဟာကြီးက ကျမကို ပို့ပေးထားတဲ့ လီးတုကြီးနဲ့ မတူပဲ တစ်မျိုး ဆန်းသစ်နေပါတယ်..။ လီးတုကြီးနောက်မှာ ကြိုးတွေနဲ့ ရှုပ်ယှက်ခတ်နေတာကို တွေ့မြင်လိုက်ရပါတယ်..။ ကျမလည်း မင်းမင်းနဲ့ အတူ ဆန်းသစ်တဲ့ ကာမဖီလင်တွေကို ခံစားနေကြဆိုတော့ ဝင့်ဝါလုပ်သမျှတွေကို စိတ်ဝင်တစားနဲ့ ကိုယ့်အဖုတ်ကြီး ကိုယ်ပွတ်ရင်း ငေးကြည့်နေမိပါတယ်.. ရှင်..။ ဝင့်ဝါက လီးတုအတန်ကြီးရဲ့ နောက်မှ သိုင်းကြိုးနှစ်ခုကို ခြေထောက်တွင် စွပ်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီဝတ်သလိုမျိုး ဝတ်ဆင်ကာ အပေါ်ဘက်ရှိ ခါးပတ်လို ကြိုးကို သူမခါးတွင် ပတ်၍ ဝတ်ဆင်လိုက်သည်..။ ဝင့်ဝါပုံစံက ပေါင်ကြားထဲမှာ လီးပေါက်နေတဲ့ ကြွေရုပ်မလေး ပုံစံ ဖြစ်နေတာကို မြင်လိုက်ရတော့ ကျမစိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီး ခံစားရလိုက်မိသည်..။ ဝင့်ဝါက…. “ အန်တီခင်လေး… အလိုးခံရင် ဘယ်လိုပုံစံကို အကြိုက်ဆုံးလဲ.. ဟင်…” ဝင့်ဝါပေါင်ကြားထဲမှ လီးတုကြီးက တန်းမတ်ကာ တကယ့်ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်ရဲ့ လီးကြီးလို အသားရောင် ဖြစ်သည်.။
မင်းမင်းရဲ့ အောကားတွေ ကြည့်ပြီး အလိုးခံခဲ့စဉ်က တွေ့မြင်ရတဲ့ အမေရိကန် လီးကြီးနီးပါး တုတ်ကာ ရှည်လျားလှသည်..။ ဒီလီးမျိုးနဲ့ ကျမအကြိုက် ဖင်ပူးထောင်းထောင်ကာ အလိုးခံရရင် သားအိမ်တောင် ပေါက်ထွက်သွားနိုင်လောက်သည်..။ ထို့ကြောင့် လီးအဝင်သက်သာပြီး အကောင်းဆုံး အရသာတွေ ပေးတတ်တဲ့ လှေကြီးထိုးရိုးရိုး ပုံစံနဲ့ပဲ ခံဖို့ နေရာယူပေးလိုက်ရပါတော့သည်..။ ဝင့်ဝါက လီးတုကြီး တရမ်းရမ်းဖြင့် ကုတင်ပေါ် တက်လာကာ ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်ကြီးလှန်ပေးထားတဲ့ ကျမပေါင်ကြားထဲမှာ နေရာယူလိုက်ကာ သူမခါးမှ လီးတုကြီးကို လက်ဝါးထဲ တံတွေး ထွေးထည့်ပြီး သုတ်လိမ်းနေတာ တွေ့လိုက်ရသည်..။ “ အန်တီခင်လေး စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ဝင့်ဝါ လီးကြီး ထည့်လိုက်တော့မယ်.. နော်..” ပြောပြောဆိုဆို ဝင့်ဝါက သူ့လီးတုကြီးကို ကျမရဲ့ စောက်ခေါင်းဝကို ဖိကပ် တေ့ထိုးချလိုက်ပါတယ်..။ အေးစက်စက် အထိအတွေ့ကြောင့် တစ်မျိုး စိတ်လှုပ်ရှားသွားရတယ်.. ရှင့်..။ “ ဗြစ်….အ…. ဝင့်ဝါ… သ… မီး….. အ… အမလေး… အီး…. ဖြေးဖြေး… ကြပ်နေတယ်… သမီးရဲ့…. အ…. အီး…..” လီးတုကြီးက အဆမတန် ကြီးနေတဲ့အပြင် အပေါ်ယံတွင် သွေးကြောလို အဖုဖုတွေကြောင့် နာကျင်ဆိမ့်ကောင်းတဲ့ အရသာကို ခံစားလိုက်ရပါတယ်…။
ဝင့်ဝါကတော့ ကျမ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို တံကောက်ခွက်က ပင့်မထားလိုက်ပြီး သူမခါးကို ကော့ကာ အဆုံးထိ ဖိချသွင်းလိုက်ပါတော့တယ်.. ရှင်..။ “အီး….. ကျွတ်ကျွတ်….. အား.. အ… အီး…. အမလေး…” “ အန်တီ…ကောင်းရဲ့လား..အ…အီး ဟင့်…” “ အ…. ထိတယ်… အ…. ဖြေးဖြေး….အင့်… ဟုတ်တယ်… ဆောင့်.. ဆောင့်… အ… အင်း….. အီး…….” ဝင့်ဝါက အဆက်မပြတ် ဖြေးဖြေးချင်း ဆောင့်လိုးပေးနေရာ ရှည်လျားလှတဲ့ လီးတုထိပ်ဖူးကြီးက ကျမသားအိမ်ကို အချက်တိုင်းလိုလိုပဲ လာဆောင့်နေပါတော့တယ်..။ တစ်ခဏအတွင်းမှာပင် ဆန်းသစ်တဲ့ အထိအတွေ့နဲ့ အလိုးခံနေရမှုကြောင့် ကျမ စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး ကျင်ဆိမ့်ထူပူလာတော့တယ်..။ကျမကိုယ်ပေါ်မှ ကိုင်းကာ လိုးပေးနေတဲ့ ဝင့်ဝါနို့အုံတွေက ကျမ မျက်နှာနားတွင် ဝဲခါနေတာကြောင့် ဖမ်းဆွဲဆုပ်ကိုင်ကာ မမှီမကမ်း လှမ်းစို့ပေးလိုက်ပါတယ်..။ “ အိုး…. အန်တီခင်လေးရယ်… ဟုတ်တယ်.. စို့ နာနာစို့… ဝင့်ဝါနို့သီးခေါင်းတွေကို စို့ပေးစမ်းပါ..” ဝင့်ဝါက အကြိုက်တွေ့သွားကာ သူမကိုယ်ကို ပိုကုန်းပေးလိုက်ပြီး ကျမ ပါးစပ်ထဲသို့ သူမနို့တွေကို တေ့ပြီး အစို့ခံနေပါတော့တယ်..။ အပေါ်မှလည်း ခါးအားကို သုံးပြီး ဖိသွင်းလိုးချပေးနေတဲ့ အရှိန်က ပိုမိုအားပြင်းလာပါတယ်..။ “ အွန့်….ဟင်း… အု… ဟင်း… အား ရှီး……. ဆောင့်ချ… ဝင့်ဝါ.. လိုး ဆောင့်… အန်တီခင်လေး ပြီးတော့မယ်.. အ….. အမလေး… အု… အွန်း….အား… ရှီး..” ကျမဟာ အရမ်းကို ဟော့လာရပါတယ်..။
ဝင့်ဝါနို့တွေကို ငုံစုပ်ပေးလိုက်၊ ပါးစပ်က တစ်တစ်ခွခွစကားတွေ ပြောလိုက်နဲ့ ကာမခရီးဆုံးကို ရောက်ရှိလာပါတော့တယ်..။ “ အား… ထွက်ကုန်ပြီ… အား…. အီး… ပပြွတ်…. အု….. အား……. ဟင်း…. ဟင့်…” ကျမဟာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးတုကြီးကို ဆွဲဆွဲညှစ်ရင်း အရည်တွေ ဒလဟော ပန်းထုတ်ကာ ဝင့်ဝါနို့တွေကို ပြတ်ထွက်လုမတတ် စို့ယူရင်း ပြီးသွားခဲ့ရပါတော့တယ်..။ “ အန်တီခင်လေး…ဘယ်လိုလဲ…” “ ဝင့်ဝါရယ်… အန်တီခင်လေးတော့ ဒီတစ်ချီတည်းနဲ့ မျော့သွားတော့တာပဲ..” “ ခစ်ခစ်…. မမျော့ပါနဲ့ဦး… အန်တီခင်လေးရဲ့။ အခုမှ အစပဲ ရှိသေးတာ…။ ဝင့်ဝါကိုလည်း လုပ်ပေးပါဦး…” ဝင့်ဝါက လီးတုကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲမှ ချွတ်ယူလိုက်ပြီး သူမခါးမှ ဖြုတ်ယူလိုက်သည်..။ ထို့နောက် ကျမစောက်ရည်တွေနဲ့ ပြောင်လက်စိုရွှဲနေတဲ့ လီးတုကြီးကို ပါးစပ်နဲ့ ပြွတ်ခနဲ စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်..။ ပြီးတော့ ကျမကို ဆွဲယူကာ ပါးစပ်ထဲ လီးတုကြီးကို တေ့ပြီး စုပ်ခိုင်းလိုက်၏..။ ကျမဟာ ကြီးမားလှတဲ့ လီးတုကြီးကို မဆံ့မပြဲဟကာ ငုံယူပြီး အရသာခံ စုပ်ယူနေမိပါတော့တယ်..။ အဲဒီနောက် ဝင့်ဝါက ကျမကို လီးတုကြီး တပ်ဆင်ပေးပြီး အောက်တွင် ပက်လက်လှန်အိပ်စေကာ သူမက အပေါ်မှ ခွကာထိုင်ပြီး စိတ်ကြိုက်ဆောင့်ချပါတော့တယ်..။ အဲဒီညက ဝင့်ဝါနဲ့ ကျမဟာ ဘယ်နှချီမှန်းမသိတော့အောင် တစ်ယောက်တစ်လှည့် လီးတုကြီးနဲ့ လိုးကြဆော်ခဲ့ကြပါတော့တယ်…….။ ပြီးပါပြီ။
Nguồn: https://www.mrnewsonline.com/archives/4027